Ne güzel sözdür "benim seninle degil kendimle savaşım bitti."
Sen sandın ki seninle savaşiyorum oysaki ben kendimle bir savaş halindeydim. Vazgeçmek , şahıslar üzerinden süregelse de vazgeçmek kendi benliğini keşfetmekle ilgilidir. Sen vazgeçtim dersin o vazgeçtin zanneder. Sen ise benliğinin dünyadaki izdüşümünün farkına varırsın.
Ağacın, dağın , taşın değil midir savaslari kendileriyle? Peki insanoğlunun savaşı neden hep başkaları üzerinedir ?
Hiç düşündünüz mü ? Belki de hayatımıza aldığımız çoğu insan kendi savaşını vermekten bile acizdir. O bile kendi savaşını vermek için cesaret göstermezken bizler niye bir başkasının yerine savaşıyoruz ?
Bu gün belki de bir milattır. Baskalari yerine düsünmeyi bırak. Kendi evrenini keşfet. Sen kesfettikçe hayat sana daha çok güzelliklerini sunacaktır. Dağdaki çiçek açmak için birine bağımlı değilken sen neden kendini camdaki bitkilerin yerine koymaya çalışıyorsun ?
Mücadelenin merkezi hep kendin olsun. Unutma her şeyin fazlası zarar. Sevginin de nefretin de... Her ikisi de gün gelince en önce senin içini çürütür.
İ.ç.