Çoğu zaman anlamlı bir sessizlik; anlayan, paylaşan, pırıldayan bir çift göz, saatler süren bir nutka bedeldir.
Artık hayatta yeteri kadar acı var, insanlar bunu görmek için tiyatroya gitmezler. Hem artık romantik hisler ve acılar öldü, gerçek acılardan yana insanlar!
