Tütünümü, anahtarımı aldım,evden tam çıkıyorum,bir şeyin eksik olduğunu,eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim.Önemsemedim.Yol,bana uygun bir ruh önerebilirdi.
Tanrı,mabedinin ortasında kendisiyle alay edildiğini görünce öfkesi ateşlendi.Sağ elini kaldırdı,gürlemesiyle tüm gökler parçalandı.Sabrı tükenmişti,bu günahkar şehirde taş üstünde taş bırakmayacak,halkını yerle bir edecekti.Bir gök gürlemesi haber verdi bunu ve inletti sonsuz yeryüzünü bir baştan diğer başa.
Bütünüyle normal insanlar gibi yaşama yeteneğimizi yitirmiş olsak da, yaşamımızı hayvanlar gibi sürdürmemek için elimizden geleni yapmalıyız.
Hepimizin zayıf anları olur ve ağlama yeteneğimizin olması bizim için şanstır, gözyaşları bizi çoğu kez huzura kavuşturur, ağlayamadığımız bazı durumlarda ölecek gibi oluruz,
Hangimizde saplantının kıyısında gezinen meşgaleler yoktur ki? Bazen bu tutkularımızı benimser, hatta kendimizi onlarla tanımlarız, bazen de utanır, onları gizli tutarız.