Acı çektik bir süre. İstemedik kasabanın diğer tarafına geçememeyi, büyüdüğümüzde de normal insanların arasına kabul edilmemeyi. Ama alıştık. Sanki kendi tercihimizmiş gibi kabul ettik dışarıda durmayı.
"Ben acının hiyerarşisine itibar etmem. Her acı onu yaşayan için fazladır."
Alexandre Jollien
Dünya Ağrısı...
Hayat acıdır; hayat korkudur ve insanoğlu mutsuzdur. Bugün yalnızca acı ve korku var. İnsanoğlu hayatı seviyor, çünkü acıyı ve korkuyu seviyor. Buna da uygun yaşıyor. Acı ve korkuya karşılık olarak verilmiştir hayat; hep aldanılan yer burası. Bugünkü insan, o insan değil daha. Ama bir gün o yeni insan gelecek; yaşamakla yaşamamak arasında hiçbir fark görmeyen mutlu, gururlu, yeni insan. Acıyı ve korkuyu kim alt ederse o Tanrı olacak. Öbür Tanrı artık olmayacak...
Ne yapmak istediğini bilmemek kadar acı verici bir şey daha yoktur. Ne istediğini bilememek insana verilmiş en yırtıcı işkence türlerindendir...
İnsan acı çekerken birilerini suçlamayı istiyor. Birilerini suçlamak içindeki yaraya iyi gelecek zannediyor.
Hep aynıydı. Kimi zaman ufacık bir umut ışıltısı belirir gibi oluyor, kimi zaman da bir umutsuzluk denizi kudurmaya başlıyordu, ama hep aynıydı: Aynı acı, aynı keder, aynı iç sıkıntısı...
Sayfa 61Kitabı okuyor
Bir trafik kazasıydı bizim için hayat
Zincirleme sakatlanmalarla dolu.
O yüzden yürü
Mabedinde çekeceğimiz çok acı var daha.
Sancısı ağır bir yoksulluk sınırı kaldı
Sende, bende, bizde.
Acı çeken hiç kimse artık eskisi gibi değildir
Sayfa 135 - CanKitabı okuyor
Korktuğumuz başımıza geldiğinde, hayatımızı istila ettiğinde, korktuğumuz şeyi tüm derinliğiyle yaşamımızda var ettiğimizde, acı ruhumuzu çekiştirerek bizi yırtar gibi hissettiğinde, önceden korktuğumuz şey, artık korkmadığımız bir şeye dönüşebilir. Ve korkumuzdan böylece özgürleşebiliriz. Ayrılık, eğer korktuğumuz bir şeyse, bazen şifa etkisi yaratabilir. Korkulacak bir şey olmadığına dair bir şifa etkisi
''Ona da başka bir ayrılığın sonucunda kavuşmuştum. O da bana başka bir ayrılığın sonucunda gelmişti.''
Sayfa 192Kitabı okudu
Uzun yıllar, acı vermesine rağmen kaynağının nerede olduğunu anlayamayabilirsin bile. Sadece, bu acı nereden geliyor diye sorarsın kendine.
"Beraberlik ölü ise, ayrılmak, çürüyen iki parçanın birbirinden zahmetsizce kopması demektir. Çürümek acı vermez, ölü olan çürür. Çürüdüğünü anlatmak kolay değil, ölü olduğunu ikrar etmek ise çok zor."
Yaşamak acı çekmektir ve acıdan korkarak yaşamak da yaşamayı reddetmektir.
Kendi küçük hayatlarını dar kafalı küçük formüllere göre yaşayanları, bir araya toplaşmış sürüler dışında var olmayan varlıkları, yaşamlarını başkalarının düşüncelerine göre kalıplara sokanları, kölesi oldukları çocuksu kurallar nedeniyle gerçekten yaşamayı ve birey olmayı beceremeyenleri düşününce bir iki kez acı kahkahalara boğuldu.
Son (◠‿◕)
Eskiden acı ile algıladığım durumları şimdi gelişigüzellikle algılamaya çalışıyorum.
Sayfa 101
Birbirlerinin yanında, birbirleri yüzünden acı çekerek yaşıyorlardı.
Sayfa 206 - 2. CitKitabı okuyor
