Siyaset değıl bunun yolu. İktidar değil. Bilmiyorum yolunu. İnsanların böyle hayatlar sürdürmek zorunda olmaları cesaretimi kırıyor. Acı çekiyorlar, ben de acı çekiyorum, ama bunu değiştirmenin yolunu bilmiyorum. Yapabileceğim tek şey o acıya dair yazmak.
Sayfa 173Kitabı okudu
Acı çekmeyi anlayabilmem mümkün değil. Acı çekmek kötüdür, çirkindir, karanlıktır. Çağımızın acıya duyduğu sempatide hastalıklı bir şeyler var. İnsan yaşamın renklerine, güzelliğine, coşkusuna sempati duymalı. Hayata dair yaralardan ne kadar az bahsedersek, o kadar iyi.
Sayfa 47Kitabı okudu
İnsan, çocuklara o kadar büyük sevgi, hayattaki bütün güzellikleri yaşayacaklarına dair o kadar büyük bir umut besliyor ve her birinin gösterdiği benzersiz özellikleri o kadar beğeniyor ki: cesaret gösterileri, kırılganlıkları, konuşma tarzları, yanlış telaffuzları vesaire. Saçlarının ve kafalarının kokusu, avucunuzdaki minik elleri... Ve sonra
o çocuk gidiyor! Yok oluyor! Vaktiyle öylesine iyiliksever görünen dünyada, bu kadar zalim bir olayın gerçekleşmesi insanı yıldırım çarpmışa çeviriyor. Hiçlikten büyük bir sevgi doğmuştu; kaynağı yok olan o sevgi şimdi arayış içinde ve hasta, hayal edilebilecek en korkunç acıya dönüşüyor.
Sayfa 66 - DelidoluKitabı okudu
Direncin ve bastırmanın tüm anlamı, benliğe dair açıklamalara eşlik eden kaygı ve acıya tanıklık eder.
Sayfa 175Kitabı okudu
“Bir şey sınırını aştı mı zıddına dönüşür. Sevinç acıya, sevgi nefrete, haz ıstıraba ve nimet külfete.”
Sezai Karakoç
