"Edmond," dedi oğlunun bağışlanması için her yolu deneyen zavallı anne, "Tanrım! Ben size Edmond diye hitap ederken siz bana neden Mercedes demiyorsunuz?"
"Mercedes" diye tekrarladı Monte Cristo, "Mercedes! Tamam o zaman! Evet, haklısınız, bu ismi telaffuz etmek hâlâ hoşuma gidiyor ve işte uzun süredir ilk defa dudaklarımın arasından net bir şekilde çıkarak yankılanıyor. Ah! Mersedes, isminizi melankolik iç çekişlerle, kederli inlemelerle, umutsuz hırıltılarla telaffuz ettim, isminizi, soğuktan donarken, zindanımda samanın üzerine çömelirken, sıcaktan kavrulurken, hücremin döşemeleri üzerinde yuvarlanırken telaffuz ettim. Mercedes, intikamımı almam gerek çünkü on yıl boyunca acı çektim, on dört yıl boyunca ağladım, lanet okudum şimdi size şunu söyleyeyim Mercedes, intikamımı almam gerek!"
Sayfa 439Kitabı okuyor
"Bahar benden ne kadar uzak! Yazı bile geçirdim. Belki sonbahar..."
Sayfa 171Kitabı okudu
"Nedim, medeni ve aydınlık bir gelecek için çalışmak, zamanın bütün yeniliklerinden faydalanmak isterken Nazime Hanım onu maziye doğru çekmek, orada yaşatmak, köhne, manasız, faydasız âdetlerden ayırmamak için çalışırdı."
Sayfa 66Kitabı okudu
... +148
"Marilla, yarının yeni bir gün olduğunu düşünmek güzel, değil mi? İçinde daha hiç hata yok."
"Seni temin ederim ki sen pek çoğunu yapacaksın." dedi Marilla. "Hatasız gün geçirdiğini henüz görmedim, Anne."
"Evet, biliyorum." diye itiraf etti Anne üzgünce. "Fakat benimle ilgili umut vadeden şeyi hiç fark ettin mi? Aynı hatayı asla ikinci defa yapmıyorum."
"Her zaman yenilerini yapıyorken bu ne kadar işine yarar bilemiyorum."
"Ah, görmüyor musun, Marilla? İnsanın yapabileceği hataların bir sınırı olmalı. Oraya vardığımda artık daha fazlasını yapamayacağım. Bu düşünce, çok rahatlatıcı."
Benim bir koyum olmadi
Hicbir sehir, karli sokaklariyla bana
Pazen gecelik giymis bir anne gibi sarilmadi
Ah kalbim
Dedim, kimse öldüremez beni bundan böyle. Ölümsüz oldum. Ben anne oldum. O söyledi, ben oldum.
