Zamanın ölçütü değişimdi.
Sırf kadın oldukları için başka kadınların başına gelen onca kötü şey, sırf kadın olduğunuz için sizin de başınıza gelebilirdi. Öldürülmeseniz bile içinizdeki bir şey, özgürlük duygunuz, eşitlik, özgüven duygularınız öldürülürdü.
Savaşta sizi öldürmeye çalışan insanlar genellikle diğer taraftandır. Kadın cinayetlerindeyse bunlar kocalar, erkek arkadaşlar, arkadaşlar, arkadaşların arkadaşları, sokaktaki adamlar, işyerindeki adamlar, partideki ya da yurdun yatakhanesindeki erkeklerdir;
bunu yazdığım haftaysa Lyft'ten" bir araç çağırıp aracın hamile sürücüsünü bıçaklayarak öldüren adamdı, bankaya girip beş kadını vuran adamdı, annesiyle babası tarafından evden kovulduğunda onu evine kabul eden genç kadını vuran adamdı.
, sanki birden suya düşmüşsünüz gibi. Peki ya aslında hayatınız boyunca o suda yüzüyorduysanız ve görünürde hiç kara parçası yoktuysa?
Kadınları çevrimiçi takipten, tehditlerden ve tacizlerden korumak, feminist siber güvenlik uzmanları için önemli bir iş haline geldi.
Gayet iyi tanıdığım bir öfke türü var. İnsanın, kendisine yapılan yanlışın kimseden kabul ve tanınma görmediğini hissettiğinde kapıldığı öfke.
O uçurumun kenarında sallanıyordum ve söz konusu uçurum, ruhumu asla sona ermeyecek şekillerde yeniden biçimlendiren birkaç sene boyunca peşimi bırakmadı. Belki mesele de buydu zaten: bana hiçbir zaman tam anlamıyla özgür olamayacağımı hatırlatmak.
Hayatım boyunca hiç güvende olmamıştım ama bence içinde olduğum dehşetin bir kısmı, birkaç yıl boyunca kapıldığım belki güvende olabilirim, belki erkek şiddeti benim içinde büyüdüğüm eve mahsustur, yani onu ardımda bırakabilirim yanılsamasından kaynaklanıyordu.
Var olmak
Hayatım boyunca hiç güvende olmamıştım ama bence içinde olduğum dehşetin bir kısmı, birkaç yıl boyunca kapıldığım belki güvende olabilirim, belki erkek şiddeti benim içinde büyüdüğüm eve mahsustur, yani onu ardımda bırakabilirim yanılsamasından kaynaklanıyordu. Bir keresinde, ev hariç her yerin güvenli olduğu, tersi yüzüne dönmüş bir dünyada büyüdüğümü yazmıştım.
Sık sık "susturulmuş" deriz, oysa bu sözcük birinin konuşmayı denediğini varsayar. Benim durumumda susturulma söz konusu değildi çünkü yarıda kesilen bir konuşma yoktu; hiç başlamamıştı bile ya da o kadar eskilerde kalmış bir zamanda yarıda kesilmişti ki bunun nasıl olduğunu hatırlamıyordum.
Seneler boyunca kaçınarak hayatta kalmışken açık kollarla ve açık bir yürekle birinin yanına nasıl gidiverir insan?
Bütün bu tehlike ortamı, biriyle bağ kurmaya yetecek kadar uzun bir süre durup güven duymayı güçleştiriyordu, ama yola devam etmeyi de güçleştiriyordu. Bazen, bütün bunlar erkenden tabuta girmiş biri gibi tek başıma evimin dört duvarının arasına kapatılmamı hedefliyormuş gibi geliyordu bana.
Yürümek benim özgürlüğümdü, sevincimdi, bütçemin yeteceği ulaşım aracımdı, mekanları anlamayı öğrenme yöntemim, dünyada var olma biçimim, yaşamımı ve yazılarımı düşünme biçimim, kendimi dünyaya alıştırma tarzımdı.
Yürümek düşünmenin, keşfetmenin, kendim olmanın bir yoluydu ve ondan vazgeçmek bütün bunlardan vazgeçmek demekti.
Kendimi elimden geldiğince silip ortadan kaldırıyordum, çünkü var olmak hedef olmak demekti.