Bir düşünün: Nesiller boyu korku kültürü içinde mayalandık. "Güç"ten başka hiçbir değer tanımayan korku kültüründe çocuk terbiyesi utandırmaya ve dayağa dayanır. Böyle bir çocuk terbiyesi ya "arsız" ya da "pısırık" insan yetiştirir. Yiğit anne ve babalar görüyorum; önceki nesilden içlerine yerleşmiş korku kültürü kalıplarının farkına varıp, onlardan kurtulmaya ve yeni bakış tarzları kazanmaya çalışıyorlar; bilinçli bir mücadele vererek, onur eşitliğine inanan sağlıklı bir insan yetiştirmek istiyorlar. Onları alkışlıyorum.
"Populus me sibilat, at mihi plaudo
Ipse domi simul ac mummos contemplor in arca."
"Halk beni ne kadar ıslıklarsa ıslıklasın, ben kasamdaki değerli şeyleri seyrederek kendimi alkışlıyorum."
Populus me sibilat, at mihi plaudo Ipse domi simul ac nummos contemplor in arca.
"Herkes beni eleştiriyor ve yuhalıyor ama ben evimdeki parayı düşünerek kendimi alkışlıyorum."
Populus me similat, at mihi plaudo
İpse domi simul ac nummos contemplar in arca.
"Herkes beni eleştiriyor ama ben evimdeki parayı düşünerek kendimi alkışlıyorum."