Bu ölüm, sağ kalan için tam bir yıkım oldu. Yabaniydi, vahşi oldu. Issızlık etrafını sardı. Bu yalıtılmışlık değil boşluk hissiydi. İki kişiyken yaşamı sürdürmek mümkündür. Yalnız kalınca yola devam edilemeyeceği sanılır. Hayatı sürdürmekten vazgeçilir. Bu umutsuzluğun ilk hâlidir. Daha sonra, kimi kabullenmelerin zorunlu olduğu anlaşılır. Ölüme bakılır, yaşama bakılır ve duruma razı olunur. Ama bu ıstırap veren bir rızadır.