10 yıl yaptığım mesleğimi bırakıp buraya geldim, bazen gruptaki yazışmaları okuyorum.
Özlüyorum sanıyorum ama sonra diyorum ki öğrenci saygısız, idareci adaletsiz, veli ilgisiz, müfredat yetersiz, maaş geçimsiz, meslektaşlar kimliksiz, üstler samimiyetsiz.
Sonra diyorum sen de şükürsüz.
Şükret.
10 sene çalıştın, ev kredisi bile mümkün değil, şükret.
Her ay sanayide 25 yaş araban, şükret.
Çocuğun için çalıştın, ama senin gülüşünle değil, yataktaki soğukluğunla gözünü açtı her sabah, olsun, şükret.
Elin arsız çocuğuna bağıramayıp minik yavruna yükselirsin, şükret.
Maaş enflasyona âşık, eriyip bitiyor görünce, şükret.
30 kişilik sınıfta bir kişi anlar gibi kafa salladı, şükret.
Adaletli not verirsin, sonra aman efendim, mezun olsun da lisedekiler uğraşsın diye e-okul müzayede salonu gibi, şükret.
Neyse. Çok konuştum. Meslek hastalığı. Belki bir kişi dinler de anlar.