Hasan-ı Basrî'den rivayet edildiğine göre, Peygamberimiz (Sallallâhu Aleyhi Ve sellem) bir keresinde başını Hz. Âişe'nin (Radiyallâhu Anh) dizine koyarak uyur. Bu esnada Hz. Âişe âhireti hatırlar ve yaşaran gözlerinden akan bir damla gözyaşı Peygamberimizin (Sallallâhu Aleyhi Ve sellem) yanağına düşünce Efendimiz (Sallallâhu Aleyhi Ve sellem) uyanır: "Niye ağlıyorsun ey Âişe?" diye sorar. Hz. Âişe: "Aklıma âhiret geldi, bundan ağladım. Acaba orada ailelerinizi hatırlar mısınız?" diye sorar. Peygamber Efendimiz (Sallallâhu Aleyhi Ve sellem) de şöyle cevap verir:
"Nefsimi kudret elinde tutan Allah Teâlâ'ya (Celle Celâlehu) yemin olsun ki, âhiretin şu üç yerinde kişi kendinden başkasını hatırlamaz:
İnsan, terazisi hafif mi, ağır mı anlayıncaya kadar, terazi kurulup ameller tartılırken kimseyi hatırlamaz.
Amel defterleri dağıtılırken onu sağından mı solundan mı alacağını görünceye kadar kimseyi hatırlamaz.
Sırat köprüsünden geçerken kimseyi hatırlamaz."