Kulağını ver, can kulağını... Beni sağlam işit... İslâm'a giren, Tanrı'yı her yerde var göre... Peygamberden gayet utana... Halka karşı edepsiz olmaya sakın... Töresiz iş tutmaya hiç... Kendinden büyüğe kasıntılı olmaya... Küçüğe kıyıcı olmaya... Sözünde, yemininde dura sımsıkı... Kimselere haset etmeye... Doğru söze "Evet" diye... Ayıp görse gerilip örte, kendi günahlarını bilip... Çünkü, yere güç yetmez, göğe el vermez. Tamamsın, Kara Vasil'in Mavro kardaşım, var yürü... Bundan böyle cennetliksin, çünkü sana kör şeytan girişebilemez!
Bayhoca laf attı:
— Oldu mu ya, Kel Derviş, hani bunun Arapça duası?
Kel Derviş suratını buruşturarak baktı:
— Biz Türk dili biliriz. Suyun geldiği yana "Yukarı", gittiği yana "Aşağı" deriz, Bayhoca, dilin anlaşılmazından hiçbir şey anlamazız, koca Tanrı'ya şükür!
Yazarın Önsözü
TÜRK İLİ ZEYBEKLERİNE
Bu kitabı sizi düşünerek, sizin için yazdım. Bela gecelerinde, yaşım sızarak, yüreğim sızlayarak yazdım.
Ey Türk! Bu satırlarda mazinin destanlarını, halinin hicranlarını söylemek ve inlemek istedim. Bir keman gibi...
Bu kemanı ana vatanın sinesinden yonttum. Tellerini kalbimin damarlarından
Dücane Cündioğlu
Zamanı gözetmekten/gözetlemekten vazgeçmeli, asıl ânı seyretmeli! Hep ânı. Çünkü hakikatte varolan andır sadece. Bir tek an. An, bütün yaşamın kendisi.
Yaşam an’dadır demiyorum; dediğim, yaşam ân’ın kendisi.
Tüm varlığı birde, tüm mekânı noktada, tüm zamanı anda görebilmektir hikmetin ölçütü.
Hikmet, kesret’ten vazgeçmektir. Çokluk’tan. Yol
- Oldu mu ya Kel Derviş. Hani bunun Arapça duası?
Kel derviş suratını buruşturarak baktı:
- Biz Türk dili biliriz. Suyun geldiği yana yukarı gittiği yana aşağı deriz, Bayhoca, dilin anlaşılmazından hiç bişey anlamazız, koca Tanrıya şükür!
Sayfa 380Kitabı okudu
Kimin üzerinde ana duası yoksa, tez yıkılır yaslandığı duvarlar.
(İskender Pala)