Antik Yunan toplumunda kabaca üç sınıf fahişe vardı. Biriincisi tamamen genelevlere ait olan köle fahişelerdi ki çoğunluğu metoikos (göçmen) olan bu gruba deikteriades ismi verilmekteydi. Muhtemelen Solon'un yaptığı düzenlemede genelevlere mahkum ettiği kadınlardı. Özellikle de ülke dışından geldiklerinden ırkçı eril arzuları karşılıyorlardı. Çünkü çoğunluğu Atina'da sık görülmeyen etnik kimliklere ve fiziksel özelliklere sahiplerdi. Bu kadınlar genellikle Asya'dan ve Anadolu kıyılarından getirilmiş karınlardan ibaretti ve korsanlar ile insan tüccarlarının da sermayesini oluşturuyorlardı.
Fahişelerin ikinci sınıfını ilk gruba nazaran daha fazla itibar gören auletridesler ( aulos çalan, flütçü) adı verilebilir. Profesyonel ( pornai) kabul edilebilecek bu grup kendilerini farklı konularda geliştiren bireylerden oluşuyordu. Dans edip müzik aleti çalan auletrideslerin bu meziyetleri özel günler ve şölenlerde tercih edilmelerini sağlayan başlıca özelliklerdi. Çaldıkları müzik aletlerinin başında flüt gelmekteydi. Onun dışında zither denilen kanuna benzer telli bir çalgı ve vurmalılardan davul çaldıkları birçok tasvirden anlaşılmaktadır. Bunlar arasında hiç kuşku yok ki Asya'dan ya da dünyanın başka yerlerinden gelmiş kadınlar da mevcuttu. Ancak bu fahişeler sahip oldukları özel meziyetleri nedeniyle diğerlerine oranla daha özgürdüler. İstedikleri yerde yaşama hakkına ve kimi zaman beğenmedikleri erkekleri reddetme şansına bile sahiptiler.
Sayfa 56 - PinhanKitabı okuyor
Gezeceğiniz yerlerden önce Türkiye arkeolojisi için Ekrem Akurgal'ın Anadolu Uygarlıkları kitabını okuyun.
Sayfa 187Kitabı okudu
Antalya yöresinde Karain ve Öküzini mağarala rının duvarları ile bu mağaralar ve Beldibi Ma- ğarası’nda bulunan yassı çakıl taşları üzerine gravür tekniğiyle çizilmiş hayvan motifleri din, büyü ve sihirle karışık bir sanatsal yaklaşım ile ilerlemiş bir av kültürünün ortaya çıkmaya başladığına işarettir.
Mağara resimlerine Adıyaman yakınların daki Palanlı ile Kars yakınlarındaki Camuşlu' da da rastlanır. Burada mağara duvarlarına daha çok yaban keçisi ve geyik betimleri işlenmiştir.
Ayrıca Van-Hakkari bölgesindeki Tirişin Yay- lası'nda ve Cilo dağları üzerindeki Gevaruk’ta vurma tekniğiyle yapılmış binlerce kaya resmi bulunmaktadır; ancak bir yerleşmeye bağlı olmayan bu türde resimlerin tarihlenmesi ol dukça sorunsaldır.
Türkiye'de Paleolitik Çağ'ın en eski yer leşme yeri İstanbul'da, Küçük Çekmece Gölü' nün kuzey ucundaki Yarımburgaz Mağarası' dır. Dik eğimle yükselen bir sırttaki mağara iki doğal oyuktan oluşur; buna uygun olarak da iki girişlidir. Yukarı Mağara kördür ve Ortaçağlar da bir şapel olarak kullanılmıştır. Aşağı Mağara ise çok daha büyüktür ve uzunluğu 600 m.yi bulur. Alt Paleolitik'ten başlayıp Roma-Bizans dönemlerine değin süreklilik gösteren 16 taba ka içerir. Bunlardan 6.-11. tabakalar orta ve üst Paleolitik; 12-16. tabakalar alt Paleolitik Çağ'a ilişkindir. Alt Paleolitik dönem tabakaları Orta Pleistosen'in ortalarında fosil insanlarca oluştu rulmuştur. Homo erectus türü bir insan dişi fosi li, çok ilkel çakmak taşı ve kuvarsit yonga alet lerin yanında, ayıgiller, köpekgiller ve boynuz lugiller gibi Memeli hayvanlara ait kemikler bu erken tabakaların buluntuları arasındadır.
Sayfa 16Kitabı okudu
Anadolu'nun antropolojisi ve arkeolojisi, bize, Allah'ın, zaman kılıcıyla, deprem silâhıyla ve tarih rüzgârıyla silip süpürdüğü medeniyetlerin, insan tiplerinin üst üste yığılmış, içiçe geçmiş, âdeta nonfigüratif bir biçimler kompozisyonu oluşturmuş geçmiş zaman fikir, eşya ve olay müzesini sunar.
Sayfa 27Kitabı okudu
