Ankara’da verdiğim bir konser…
Sarı saçları beline kadar uzanan dünyalar güzeli bir kız, çıkışta elime bir kitap tutuşturdu ve kalabalığın arasında yok oldu gitti… İçinde ne isim ne adres… Sadece bir cümle yazılıydı:
‘Sözcüklerin büyütülmesinin bazen sessizlik olduğunu ve neşenin büyütülmesinin bazen gözyaşları…’
O kısacık sürede hissettiğim
KELİMELER(Sabahattin Ali, Sırça Köşk)
*Vardiya: Gemilerde tutulan nöbet.
*İnfilak: Çok güçlü bir biçimde patlama.
*Tefrika: Süreli yayınlarda bölüm bölüm yayımlanan, birbirini tamamlayan bölümlerden oluşan yazı dizisi. / Birbirine kötülük etmeye değin varan sürekli anlaşmazlık, ikiye ayrılma.
*Müphem: Açık seçik olmayan, belirsiz.
*Nefer: Rütbesiz esker, er.
*Mütalaa: Ders çalışma,
....
Sen uzaklara bürünen
Güzün yaslı evladı ey
Dilimde senin için bir şimşeğin kavı
Senin için terkisinde kan taşıyan rüzgar
Hançer sesli karanlık
Göğsümde güneşten bir çarpıntıdır
Tunç bir nehri çağırışım senin için
Yağmurdaki azamet
İçinin buzları erisin için erisin için
Bir atın şakaklarına oyulan keder
Yırtıcı bir bahar hazırlığı senin
Şu Sen...
şu sen
içinde darağaçları büyüten
dayayıp camlara başını
şimdi ağlarsın
bilmez miyim
üstünde ay dolanır gecenin
Kendime dönüyorum,fakat içimde ne kargaşalık!
Bana tâbi olmayan binlerce hayal ve hatıralar,şiddetli bir anafor içinde savruluyorlar. 
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu 
Peyami Safa
