Anne- baba, "yavrum büyüsün" diye bakarlar. Yavrular ise "annem ölecek" diye bakarlar. Bunun için ebeveyn hakkı ödenmez.
Anne” sözcüğü çoğumuza erdemli, özverili, hakkı ödenmez bir “Dişi kuş”u çağrıştırır. Oysa “Baba” denildiğinde yalnızca kendi babamızı düşünürüz. Anne kavramını soyutlayabilmişizdir de babayı kendi babamızdan ayrı göremeyiz. (TOMRİS UYAR)
Alfa YayınlarıKitabı okudu
-Annem ve babam artık evde kalmamı istiyorlar.
+Dön evine, Efe. Anne baba hakkı ödenmez, sen artık dön evine. Efe, Allah aşkına sen artık evine dön!
-Beni çok özlemişler, ben onları ihmal ettim diye ağlamışlar.
+Ağladılar mı? Baban da mı ağladı?
-Evet, ne var ki bunda?
+Burası sana yaramadı! Hemen bugün evine gidiyorsun!
Efe ve Yiğit
Tanrı, hiç bir çocuğu kötü olsun diye yaratmaz: Onu kötü yapan, kötü eğitimdir. Kötü anne-baba kötü çevre, kötü yönetim balçık gibidir, zavallı yavruları da çekip yutar. Bence, ne yapılsa da iki insanın hakkı ödenmez. Bunlar; Öğretmen ve Annedir. Kalabalıklar daima tehlikelidir. İçlerinde mutlaka ruhlarını ucuza satan alçaklar bulunur. Toplum ücretsiz eğitim vermediği için suçludur, kendi karanlığını kendi yaratıyor.
