Ayakta hareketsiz duruyorduk, Her şey çok çocukça ve çok keder vericiydi. Aklıma sevdiğim bir romandan bir cümle gelmişti. Kederin bizi başrole taşıdığı, ikimiz dışında her şeyi cılız bir manzaraya dönüştürdüğü o anda, cümleyi kendimce yeniden kurdum. Bizim büyük çaresizliğimiz Nihale âşık olmamız değil, sesimizin dışarıdaki çocuk seslerinin arasında olmayışıydı. Asıl çaresizlik buydu. :(
Elma olgunlaşınca düşer... Peki neden düşer? Yerçekimi yüzünden mi, sapı inceldiği için mi, güneşten kuruduğu, ağırlaştığı, rüzgâr salladığı için mi, altında duran çocuk onu yemek istediği için mi?
Sayfa 7 - II. CİLT
"Her şeye gülünç bir umutla başlıyordu insanlar. Sonra üç çocuk ve zımpara gibi bir hayat!"
Sayfa 105 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Belliydi gündelik hayatın kalıplarına Nihal de girip çıkacaktı. Ona kişilik kazandıran tuhaf, aykırı yanlarını yontarak, yontulmasına izin vererek birer birer kalıpların biçimini alacaktı:Serbest yaşayan üniversite öğrencisi, kendini adamış aşık, militan, mezun, yüksek lisans öğrencisi, saygın bir kurumda uzman yardımcısı,uzman,evli, çocuk sahibi, Kartal,Pendik.
Mutfak iyice karanlık olmuştu.Ocağın alevi tencerenin altından mavi beyaz, solgun bir ışık yayıyordu.Sokaktan hâlâ çocuk sesleri geliyordu.Ayakta hareketsiz duruyorduk.Her şey çok çocukça ve çok keder vericiydi.Aklıma sevdiğim bir romandan bir cümle gelmişti.Kederin bizi başrole taşıdığı, ikimiz dışında her şeyi cılız bir manzaraya dönüştürdüğü o anda, cümleyi kendimce yeniden kurdum:Bizim büyük çaresizliğimiz Nihal'e aşık olmamız değil, sesimizin dışarıdaki çocuk seslerinin arasında olmayışıydı.Asıl çaresizlik buydu.
Kimse sizin çocuğunuzu iyileştirmez. Onun gerçek eğitmeni siz olmalısınız.
Sayfa 109Kitabı okudu
Şimdi onlara bakıp içimizde sevinç duyabilmek için nice üzüntülere, nice acılara katlanıldı. Şimdi bile, doğrusunu isterseniz, insan sevinçten çok korku duyuyor; hep endişe ediyor, hep korkuyor. Çünkü çocukların bu çağı öyle tehlikelerle dolu ki! Kızlar için de erkekler için de.
Konuk hanım:
Her şey verilen terbiyeye bağlı, dedi.
Kontes devam etti:
Orası öyle. Çok şükür, ben şimdiye kadar çocuklarım için bir arkadaş olmuşumdur. Bana tam anlamıyla güvenirler.
Bunu söylerken çocuklarının kendilerinden hiçbir zaman bir şey saklamayacaklarını sanan bütün ana babaların yaptığı hatayı tekrarlıyordu.
– Biliyorum ki kızlarım için daima ilk sırdaş ben olacağım. - Yine biliyorum ki Nikolaycık çabuk parlayan bir karakterde olduğu için yaramazlık etse bile (Bir erkek çocuk yaramazlık etmeden duramaz ki) yaramazlıkları gene de o Petersburg’daki beylerin yaptıklarına benzemeyecek.
Sayfa 124Kitabı okudu
Her şey çok çocukça ve çok keder vericiydi. Aklıma sevdiğim bir romandan bir cümle gelmişti. Kederin bizi başrole taşıdığı, ikimiz dışında her şeyi cılız bir manzaraya dönüştürdüğü o anda, cümleyi kendimce yeniden kurdum: Bizim büyük çaresizliğimiz Nihal'e âşık olmamız değil, sesimizin dışarıdaki çocuk seslerinin arasında olmayışıydı. Asıl çaresizlik buydu.
Sayfa 102Kitabı okudu
Safiye bu soru karşısında nefes alamadığını hissetti bir süre. Sonra acı bir tebessümle "Zor mu? Ben hiç çocuk olmadım ki ? Dedi.
Sayfa 141 - KDYKitabı okudu
