Unutulmuş Diyârlar-Forgotten Realms Etkinliği :))
Alustriel Hanım, gecenin bir vakti ansızın uyandırılmış dahi olsa güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemişti. Gümüş renkli saçları, her nasıl oluyorsa, mistik bir şekilde akşamın hafif parıltısını taşıyordu. Bruenor, hanımı görünce kadının mevkiini ve görgü kurallarını hatırlayarak kendisini toparladı
"Iıh, affınıza sığınırım hanımım", diye kekeledi, aniden hareketlerinden dolayı utanarak.
"Geç oldu, iyi yürekli Kral Bruenor", dedi Alustriel kibarca, cüceye bakarken yüzünde eğlenmiş bir gülümseme belirerek. Zira Bruenor'un üzerinde, sadece gece entarisi ve kırık miğferi vardı. "Gecenin bu vaktinde seni benim kapıma getiren şey nedir?"
"Yaşanan bütün bu koşuşturmaca bir yana, sizin hala Uzunsemer'de olduğunuzu dahi bilmiyordum", diye açıkladı Bruenor.
"Gitmeden evvel seni görmeye gelecektim", diye yanıtladı Alustriel, hala dostane bir sesle. "Uykunuzu bölmenize hiç gerek yok -tabii benimkini de."
"Benim derdim hoşça kal dilemekte değil", dedi Bruenor. "Bir iyiliğe ihtiyacım var da."
"Acilen mi?"
Bruenor vurgulu bir şekilde başıyla onayladı. "Daha buraya gelmeden önce sizden dilemem gereken bir iyilik."
Cücenin işindeki ciddiyeti anlayan Alustriel, Bruenor'u odasına buyur etti ve kapıyı ardından kapattı.
"O savaş arabalarından birine ihtiyacım olacak", dedi Bruenor. "Beni güneye götürmesi için."
"Demek dostlarına yetişmeye ve buçukluğu aramalarında onlara yardımcı olmaya niyetlisin", diye akıl yürüttü Alustriel.
"Evet, nereye ait olduğumu biliyorum."
Sayfa 129 - ARKA BAHÇE YAYINCILIKKitabı okudu
Birçok Türk işçi ailesi gibi esas amaç para kazanmaktı. Türlü türlü işler yapıp para biriktirmekle uğraşıyorlar, yaz tatillerinde memleketlerine gidip zengin görünüyorlardı. Türkiye’de alamancılardı ve kandırılırlardı. Avusturya’da zamanında Viyana’yı kuşatmış Osmanlı’nın torunlarıydılar. Artık yaşamlarını dahi kuşatamıyorlardı ve bu sebeple dışlanıyorlardı.
Salvador Ali, bir gün kahvede oyun oynarken acıkıp, kahveye yakın olan eski, tek odalı ve tuvaleti dışarıda olan evine geldiğinde karısının haşlanmış fasulyeli ve yumuşak etli çorbayı henüz pişirmemesine kızıp her zamanki gibi evi darmadağın etti.
Belki de ölüm, drowlar arasında, karanlık toplumlarının şeytani düzeninde kapana kısılmış halde süreceği yaşama o kadar da kötü bir alternatif değildi. Güçlü, kudretli ve yaşlandıkça bilgelik kazanmış Zaknafein bile, Menzoberranzan'daki varoluşuyla uyum içinde olamamıştı; Drizzt'in nasıl bir şansı olabilirdi ki?
"Öyle" dedi Düşes. "Bu olaydan çıkarılacak ders de 'Sevgidir sevgi bu dünyayı döndüren!""
"Birisi de" diye fısıldadı Alice, "herkes kendi işine baktığı sürece dünyanın döndüğünü söylemişti."
Nereden tanıyordum Ali’yi? Salzburg’ta felsefe bölümünde lisans ve yüksek lisans öğrenimimi tamamladıktan sonra Viyana’da doktora yapmaya ve oraya yerleşmeye karar verdim. Viyana’ya yerleştikten sonra orada tahsil gören bazı insanlarla tanıştım. Bir müddet sonra bu insanlarla ahbap olduk ve bana da yakın oturdukları için bazen onlara muhabbet etmeye giderdim. İşte bu dostların oturduğu evin sahibiydi Ali ve kapıları yan yanaydı. Çok eski henüz restore edilmemiş bir binanın ikinci katında otururlardı. Ne zaman oraya gitsem yeni hikâyeler dinlerdim. Ali yine eve gelmiş ve karısını dövmüştü ya da Ali kiraya zam yapmıştı. Ali’nin karısı hiç evden çıkmazdı. Buna izin yoktu. Arkadaşlar aylık kirayı ödemek için kapıyı çaldıklarında dahi kapıyı açmaz ve “kirayı beyim eve gelince gelin verin” derdi. Kadın adeta bir hapis hayatı yaşıyordu. Kocası Salvador Ali devletin verdiği işsizlik parasını da kahvehanelerde yiyip bitiriyordu. Tek varlıkları bu virane evleri ve kiraya vermek için böldükleri, arkadaşların oturdukları diğer taraf idi.
Dilara Dilemma da bana en çok resimden, ressamlardan bahsediyordu. Büyük sanat eserlerinin tadma varmamızın önündeki en zorlu engelin, alışkanlıklarımızı ve önyargılarımızı değiştirmek konusundaki isteksizliğimiz olduğunu söylüyordu. 1800'lü yılların ikinci yarısına kadar yapılan resimlerde koşan atların, dört ayakları da havada, yay gibi
