Gerçek gurbet, doğduğunuz topraklardan uzak olmak değil, sizi anlayacak insanlardan uzak olmaktır.
Sayfa 166Kitabı okuyor
o zaman denizin ahlayıp inlemesinde
bir sır olduğunu düşündüm
belki de deniz tanrısı, gurbet elinde
beni kendisine çağırıyordu
Sayfa 17
Susan bir türküyüm nicedir
Evler çarşılar içinde
Duruşum gurbet yürüyüşüm el
Gülüşüm hayat kırgını, kapalı, yarım
Kederim uzak insanlara...
Yabancılaşmak istediğim mekân doğa değil,toplum.
Yabancılaşma duygularını kışkırtan, insanı hicranın tâ içine gömen, her adımında onu gurbet buhranına sokan hep yine insan.
İnsanın başı, türünün üyeleriyle belada. İnsanlarla...
Mesafe duygusunu insana veren de, insandan alan da insan. "İnsana saygımı korumak için insanlardan uzak duruyorum" sözü Dostoyevski'nin.
Sayfa 81 - Kapı Yayınları 14.BaskıKitabı okudu
Ben kanadı kırık bir kuş değilim
Döner bir gün gurbet ellerde kalan
Sabret neşem, sabret şarkım, sabret sevdiğim,
Sabret kalbi tomurcuklardan pembe olan.
Sayfa 52Kitabı okudu
