Ruhum kayıyor. Ayağım kayıyor. Ama çok küçük yaşlarda kayak öğrenmiş bir çocuk gibi kimseye çarpmadan hayatının slalomlarını aran biri de değilim. Daha çok , kaba bir kızağın üstünde önüne çıkan herkesi deviren, huzur bozucu bir kayak pisti katiliyim.
Gezi Parkına katılanların %75'inin CHP'de odaklanışı, kalanın da "bölücü örgütler" olduğu aşikardır...
Sayfa 26 - KitabeviKitabı okudu
"Affetmek yapılan bir hatayı unutmak değildir. Yapılan hatanın size yarattığı açıdan kurtulmak için adım atmaktır. Affetmek, o kişiyle ilişkinizi devam ettirmeniz gerektiği anlamına gelmez. Bundan sonraki hayatınıza onsuz devam edecek olsanız da ona karşı hissettiğiniz ve olumsuzluğuyla içinize kadar işleyen o boğucu hissiyatı üzerinizden atmak ve özgürleşmek için affetmek gerekir.
Mezarlar , bana yeniden , değişmez bir sonucu hatırlattı: Her şeyin var gücüyle toprağa koşuşu. Bir kat taş, bir kat toprak , bir kat İNSAN , bir kat taş, bir kat toprak : İşte mezarlık.
Sayfa 23Kitabı okudu
Ah Nastyenka! Yalnız kalmak, tamamen tek başına kalmak ve hayıflanacak bir şey bile bulamamak ne kadar boğucu... hiçbir şeye benzemez..
Sayfa 29Kitabı okudu
Peter Pan sendromu, tıp literatürüne henüz geçmemiştir ve ilk defa Dr. Dan Kiley tarafından ortaya atılan bir sendromdur. Bu sendrom kısaca yetişkinlik dönemine gelip hayatın sorumluluklarından kaçan, yetişkinliği ve yetişkinlik sorumluluklarını reddeden, erteleyen daha çok 25-50 yaş aralığındaki erkekleri karşılar. Bu sendromdan mustarip olanlar Peter Pan gibi hayal ülkesini arayan ve oraya kaçmak isteyen kişilerdir. Para kazanma, çocuk sahibi olma, evlenme, sosyal hayatın getirdiği sorumluluklar onlar için boğucu olduğundan, böyle bir dünyadan kaçış sebebidir. Bu kaçış Peter Pan kitabında geçen şu diyaloğun neredeyse aynısıdır:
Wendy: “Kaçtın mı? Neden?”
Peter: “Çünkü annemle babamın benim adam olunca nasıl olacağım hakkındaki konuşmalarını duydum, ben her zaman küçük bir çocuk olmak ve eğlenmek istiyorum.”
