Bebekler dokunulmayı, sallanmayı, kucakta tutulmayı otomatik olarak rahatlatıcı ve mutluluk verici bulur. Eğer iyi bir şekilde bakılırlarsa, acıktıklarında veya korktuklarında tutarlı olarak biri gelip onları doyurarak sakinleştirdiğinde hissettikleri rahatlık ve mutluluk insan ilişkileri ile ilişkilendirilir. Dolayısıyla, yukarıda tanımlandığı
Sayfa 115Kitabı okuyor
Savaş sırasında yetişkin olan biri mekan ve insan isimlerini zihnine kaydederek sonradan anımsayabilir, savaş bittiğinde oturup onlar hakkında konuşabilirdi. Ancak biz çocuklar için, hafızamıza kazınan, isimler değil, tamamen farklı bir şey oluyordu. Bir çocuk için hafıza asla boşalmayan bir kaynak. Yıllar boyunca yenilenip netleşiyor. Kronolojik bir toplam değil de tabiri caizse akışkan ve sürekli değişen bir şey.
Sayfa 97
ÇOCUKLAR BÜYÜYOR FAKAT BİRÇOK KADININ KENDİNİ İŞE YARAR HİSSETMEK İÇİN YETİŞKİN OLMUŞ ÇOCUKLARINA HÂLÂ KÜÇÜK BİR BEBEK GİBİ DAVRANDIĞINI GÖRÜYORUZ. BAŞKA BİR HAYATI YOK ÇÜNKÜ. HİÇ OLMAMIŞ.
Kırılgan ve rahatsız ebeveynler, yetişkin çocuklarından destek beklerler ve merhamet görmek için suçlama adı altındaki etkili aracı kullanırlar. Bu merhamet, çocuğun bir yetişkin olarak gelişimini engelleyen şeyin ta kendisi olabilir, istenmeyen çocuklar, kendi yaşama ihtiyaçlarından hep korkmuşlardır.
Çok zengin bir yetişkin edebiyatımız olmasına rağmen çocuk edebiyatımız hâlâ cılız. Yeni doğanlar için yapılan çalışmalar ise birkaç istisna dışında tam bir çeviri mezarlığı.
Sayfa 92Kitabı okudu
"İyi sınırlarla yetiştirilmiş olan çocuklar, sadece kendi hayatlarından sorumlu olduklarını değil, seçimlerinin sorumluluğunu aldıkları takdirde hayatlarını diledikleri gibi yaşama özgürlükleri olduğunu da öğrenirler. Sorumluluk sahibi bir yetişkin için sınır yoktur."
Sayfa 36Kitabı okudu
Psikolojik yaraların çocuklar üzerindeki duygusal etkisi ve yetişkin hayatlarında nasıl ortaya çıktıkları. Düşünün, hayatta kalmak için güveneceğiniz ilk insan ölmüş olmanızı istiyor. Bu bir çocuk için ne kadar korkunç, ne kadar travmatik olsa gerek. Kendinize verdiğiniz değer yok olur; ve yerine kalan acı çok büyük, çekilemeyecek kadar büyüktür. Dolayısıyla yutarsınız, bastırırsınız, gömersiniz. Zaman içinde travmanızın asıl sebebiyle bağınız kopar, nedeninin köklerini unutursunuz. Ama bir gün tekrar ortaya çıkar ve elinize tüfek alırsınız.
Sayfa 248 - Ne diyorlardı, zihin unutsana da beden unutmazmış. Bastırmayın, yüzleşin.Kitabı okudu
Bu ülkede içindeki çocuk utanca boğulmuş ve bunalmış o kadar insan var ki! Ben onlara “yetişkin çocuklar “ diyorum. İçi çocuk ama bedenen yetişkin… Bunlar kötü insanlar değiller ama her türlü kötülüğü de yapabilirler.
Sayfa 46Kitabı okuyor
Ben çocuğum. Kusurum yok. Olumlu olumsuz herhangi bir şey hissetmekte özgürüm.
Üzülebilirim, öfkelenebilirim, korkabilirim, herhangi bir şeyden memnun olmayabilirim.
Hislerimi ve düşüncelerimi ifade etme hakkım var.
Ben çocuğum. Yaşım yok. Var olduğum tüm anlar boyunca yine çocuk olarak kalırım.
Bazen çocuk olmamın yanına başka sıfatlar eklenir. Yetişkin, ebeveyn, öğretmen, mimar,
mühendis olurum. Yönetici, gazeteci, garson, avukat olurum. Ama bir yandan da
çocuğumdur. Çünkü herkes çocuktur. Üstelik, çocuk, en değerli yanıdır herkesin. Çocuk
olarak haklarımın ve en güçlü taraflarımın farkında olmam, bu yüzden önemli.
Ben çocuğum. Öğrenebilirim, değişebilirim, gelişebilirim. İşte bu, en güçlü tarafım
benim. Bugün en sevdiğim renk mavi. Yarın yeşil olabilir. Bugün bazı konularda bazı
düşüncelerim var. Yarın bunlar değişebilir ve daha farklı düşünebilirim.
Ben çocuğum. Ve güzelim. Saçlarım bazen sarı, bazen siyahtır.
Bu ülkede içindeki çocuk utancı boğulmuş o kadar insan var ki! Ben onlara "yetişkin çocuklar" diyorum.Bunlar kötü insan değiller ama her kötülüğü de yapabilirler.
Sayfa 47Kitabı okuyor