Gregor Samsa’nın öyküsünü okurken aklıma kopuk kopuk gelenler şöyle oldu; her gün yaşadığımız o rutin ve sıkıcı hayat, gözlerimi zor açıp erkenden kalkmaya çalışmak, çocuğu beslemek, giyinip işe yetişmek için kendimi arabaya ya da otobüslere atmak. Bütün gün kendimizi feda edercesine, sevmediğimiz ya da zihinsel sağlığımızı korumak için kendimizi
