Merhaba
Joad karakterinin işlediği suç sonrası şartlı tahliye ile salıverilmesi sonrası ailesinin yanına dönmesi ile hikaye genişlemeye başlıyor. Hiçbir şey bıraktığı gibi değil ekonomik buhran ve kuraklık neticesinde aile göç hazırlığında.. Ailenin kamyonla çıktığı yeni yurt arayışına şahitlik ediyoruz. Umut, hüzün..umut, hüzün..umut, hüzün ve hayal kırıklığı akışıyla ilerliyor hikaye.
Terleme, yorgunluk, bitkinlik, umut, ümit, heyecan her bir betimleme ayrı ayrı o hali, duyguyu hissettirdi.
Knut Hamsun'un Açlık kitabını hatırladım açlık hallerinin anlatıldığı sayfalarda mesela. O karın ağrısını, bir parça et yiyebilmek için yaşanılan o hevesi heyecanı..
Anne karakterinin kale gibi sağlam olması, ne pahasına olursa olsun aileyi bir arada tutmak için verdiği mücadele insanı duygudan duyguya geçiriyor ve beni en çok etkileyen karakter oldu.
Yaşanılan sosyal adaletsizler, ırkçılığa maruz kalmak, çeşitli zorbalıklar, büyük buhran dönemi, yarım kalan hikayeler..
Ne umduk ne bulduk hikayesi belki de..
Bu hikaye binlerce ailenin yaşadığı sıkıntılardan sadece bir ailenin yaşadıklarını bize aktardı.
Çok sarsıcı. Hele o bitiş.. Daha üstüne ne denir bilemiyorum.
Unutamayacağım hikaye sonlarından biri oldu benim için.
Keyifli okumalar.
