Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Katzenbach'ı çok sevmeme, ve başyapıtı Psikoanalist'i kişisel ilk 20 kitap listemde tutmama rağmen, son 2 kitabından birisi olan Kızıl 1-2-3'ü ancak 200 sayfa okuyabildim. Neden yarım bıraktım? Çünkü Katzenbach bu sefer karakter ve daha önemlisi atmosfer oluşturamıyor. Okuduğum üç kitabına bakarak söyleyebilirim ki yazar olağan, doğal akışları bozulan insanların karşı karşıya kaldıkları tehditler karşısında hissetiklerini, kıstırılmışlık duygularını, çaresizliklerini, çözüm çabalarını ve en önemlisi sorunun çözümü için suç işleyebilen ve böylece yeni bir kimlik kuran ya da kişiliklerinin daha önce görmedikleri bir yönüyle karşılaşan insanların hikâyelerini anlatmayı seviyor. 3 kitaba göre söylüyorum bunu. Psikoanalist'te hem üslûp hem hikâye hem karakter olarak çıta çok yüksek seviyedeyken Tabu'da bir iki gömlek aşağıdan da olsa ilgi çekici olabilen bir hikâyeyle karşı karşıyaydık. Kızıl 1-2-3'te ise bana göre zorlama, oturmayan, olmamış, atmosferi bir türlü oluşmayan bir hikâye okuyoruz. Ne karakterler ne olay ne de katilimiz bir türlü o hissi veremiyor, vurucu olamıyor, ilgi çekemiyor. Bu yüzden bugün az önce kitabı bırakmaya karar verdim. Katzenbach'ın Şizofren ve Profesör kitaplarını biraz da bu sebeple hemen okumayı düşünmüyorum.
Neden istenilir bilmiyorum ama bir kitabı okurken yarım bırak mı istiyorsunuz ya da okuduğunuz bir seriye bir güzel sinir olup hatta daha da ileri gidip o seriyi yarım bırak mı istiyorsunuz, işte tam da karşınızda bu dediğim üzücü durumlar için hayal kırıklığına eş değer bir kitap.
Oysa her şey ne kadar da güzel başlamıştı,
Uzun zamandır beklediğim serinin 2. kitabı.Sınav dönemimde sabredemeyip araya sıkıştırıp okudum.Hal böyle olunca tam tadına varamadı.Ama buna rağmen mükemmeldi .Locke ve Jean'in başına gelmeyen kalmadı.İÇERİK BİLGİSİ ÇIKABİLİR!!DİKKAT!!Zavallı Jean aşkını geç buldu erken kaybetti.Yİne nerdeyse 50 ayrı kişiyi onlarca senaryoyla ve envayi çeşit kılıkta kandırmaya çalıştılar.O kadar oyunun sonunda çalmak isteyipte sahtelerini almalarını çok üzüldüm.Yani adamlar o kadar emek harcadılar, canlarını ortaya koydular, yılların planı bir o kadar emek olacak iş miydi bu !O tabloları çalmayı hak etmişlerdi bence.Bu gençler çalma işini çok ciddi bir disiplenle büyük bir emekle ve inanılmaz bir zekayla yapıyorlar.Gerçekten bu cümleleri kurduğuma inanamıyorum ama durum bu.
3.kitabıda çıktı bu arada hemen alıp okuyacağım.Ama bu sefer keyfini çıkarta çıkarta :D
4 kitaplık serinin ilk kitabı olarak geçiyor. İkincisini önce okuyan biri olarak diyebilirim ki serideki olaylar birbirinden bağımsız ilerliyor. O yüzden sırasız da okunsa olur.
Yine tek olayın çözümü vardı ancak bu sefer iki bölüm halinde ilerledi. İlk bölümde günümüzdeki olay anlatılıp suçlusu yakalanırken ikinci bölümde suçlunun suç işlemesindeki neden gözler önüne seriliyor. Yine zekasını konuşturmuş Doyle. Genç hope'un sadakatine ve inadına örnek olacak insan derken anası babası ölen kızı evlatlık alan ferrier'in ince ruhuna hayran kaldım. Hele ki de onun için yaptığı fedakarlıklara...sırf bu baba kız ilişkisi için bile okunur. Umarım siz de okuyup beğenirsiniZ. Kitapla kalın
Grange uzun bir dönem bizi tatmin edemedi. Yine çoğu yazardan üstündü. Ancak o ilk kitaplarının verdiği tadı veremedi. Nerede o Kızıl Nehirler, Şeytan Yemini, Leyleklerin Uçuşu falan.
Ancak şunu söylemeliyim ki Grange, Lontano ile o ilk kitaplarına dönüş yapıyor. Hikaye çok derin. Zaten sayfa sayısı bunu gösteriyor. Cinayetler çok iyi. O ilk kitaplarda ki havayı soluyorsunuz. Dil akıcı. Ancak fazla detaya girmiş olması sizi sıkabilir. Beni sıkmadı.
Grange bu sefer bizi Kongo'ya götürüyor. Onun en sevdiğim yanı bizi farklı coğrafyalara götürüyor olması. Kurgu çok iyi.
Bu kitabı okurken sinirden yerimde duramadım açıkçası. Türkçeye çevrilmiş bütün Katzenbach kitaplarını- bir tanesini yarım bırakmış olsam da- bitirirken, yazarın maharetini bir kez daha gösteren oldukça iyi bir eser okuduğuma memnunum, ama hiç bir eserini okurken bu kadar öfke hissetmemiştim.
Katzenbach yine bir suç hikâyesi anlatıyor, ama bu
