Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Ben böyle kindar, sürekli nefret dolu ve çirkin yazan bir yazar görmedim duymadım tanımadım. Sizin gibi bir yazarı tanıdığım için kendimden özür dilerim.
'Ruh Kataraktı' adını taktığınız durum, bizzat sizin yaşadığınız bir durum... Üslubunuz hep kırıcı, itici, acımasız, aşağılayıcı ve hakaret dolu. Hoşgörü namına kalbinizde gram yer yok.
Sayfa
Perihan Mağden'in 2007 yılında piyasaya çıkan ve 12 ülkede yayımlanan kitabı "Biz Kimden Kaçıyorduk Anne?" sürekli birilerinden kaçan ve otel değiştirerek yaşayan, her otelde yeni eşyalar alıp otel odalarında kendi özel dünyalarını kuran, hiçbir şeye bağlanmayan çünkü giderken herşeyi geride bırakıp sırt çantalarını alarak yollarına devam eden bir anne ile kızının travmatik ilişkisini anlatıyor.
Romandaki baş karakterler, anne ile kızı ve bir isimleri yok. Anne kızına sürekli "Bambi" nin hikayesini okuduğu ve onun hayatını kendileriyle de özdeşleştirdikleri için kızına sadece "Bambim" diye sesleniyor. Diğer tüm karakterler adeta figüran rolünde ve sürekli değişiyor.
Genellikle kızın ağzından anlatılan hikayede ara ara resepsiyonist, kat görevlisi, sekreter, komi, otelde karşılaşılan uzaktan akraba ve jandarma eri tarafından da anlatılan bölümler okuyucu açısından karakterler hakkında daha fazla bilgi sahibi olunmasına yardımcı oluyor.
Okurken çok etkilendiğimi söylemeliyim. Travmaları olan bir annenin (ancak okuyucunun tam olarak öğrenemediği), kendisi gibi olmasını istemediği kızı için yaptığı fedakarlıklarının ve davranışlarının da aslında ileride bir travmaya sebep olacağını düşünmemesi belki de düşünememesi çok acı ne yazık ki.
Hikayeyi okurken zihinde canlanmasını, sahneden sahneye atlayan kurgusunu, basit cümlelerle sevgi ve nefret duygularını bu kadar yoğun hissettirmesi gerçekten muhteşemdi. Kitapla kalın...
Ne Ramazan'ın kendini iffetsiz olarak tanımlasını gerektiriyor? Ramazan'ı müstehcen kılan nedir? Yolsuzluğu ve saflığı, değil mi? Nereden bakacak olursam olayım, Ramazan'ı saf dışında bir kelimeyle ifade edemem. Saflığı gözle görülür biçimde, zaten başına ne geldiyse bu yüzden gelmedi mi?
Üstüne basa basa tekrarlıyorum fakat bu
Dizisini bir solukta seyrettiğim ve aynı şekilde kitabını da bir solukta okuduğum hayli ilginç bir kitaptı.
İsminden de anlaşılacağı üzere bir anne ile kızın otelden otele bir kaçış hikayesi kitabın konusu. Neden,kimden kaçıyorlar,peşlerinde kimler var hiçbir şey bilmiyoruz. Anne ile kızın inanılmaz sevgisine ve bağlılığına şahit oluyoruz.
Kitapta da dizide de kahramanların isimleri yok. Anne kızına sadece "Bambim" veya "Bebeğim" diye hitap ediyor.
Başlarına gelen olayları anlatan kız olmasına rağmen otel çalışanları,polis memuru gibi insanların da ifadelerine
yer vermiş.
Kitaptan uyarlama diziler ve filmler olduğunda mutlaka izledikten sonra kitapla kıyas ediyorum.Kitapta bahsi geçen bazı olaylar dizide yoktu.
Sonu çok tatmin edici bitmese de gizem,gerilim,heyecan dolu bu kitabı okumadıysanız bir şans verin derim.
Spoiler verdiğim kısımları işaretleyerek, En baştan sona kadar hissettiklerimi ve düşündüklerimi sırasıyla yazacağım.
Öncelikle 2000lerin başlarında geçmesi çok ilgimi çekmişti. Mekanlar ve karakterler gerçekçi geldi.
Behiye Evi'nin mutfağının betimlemesi çok hoşuma gitti mesela: eskimiş fenerbahçe çıkartmaları, kız kedi tuzluk ve erkek kedi
Ali ile Ramazan. Yetimhanede başlayan birliktelikleri "çarpık" bir aşka dönüşen iki gencin hikayesi. "Çarpık" diyorum çünkü yazarın ilham aldığı gazete haberinin başlığında "Çarpık Gece:2 Ölü" yazıyor. Yazarın deyimiyle "Habire 'çarpık' kelimesini kullanıyor,bize sinyaller gönderiyor büyük gazete. İbne miydi yani Ali ile Ramazan? İbneliğin sonu mudur? Kablo kopar da düşüp ölür müsün?"
Kitap ön yargı ile okuyabileceğiniz bir kitap değil onu baştan söyleyelim. Varsa ön yargılarınızı bir şekilde kenara alıp 160 sayfalığına bu hikayenin içerisine girin. Varsın sonra yine kuşanın ön yargılarınızı. Ama mutlaka kitabı okurken önlerine birer perde çekin ve hikayeyi hissetmeye çalışın.
Yalnızca 2-3 satırlık gazete haberinden esinlenilmiş,üretilmiş bir hikaye,bir roman. Yazarın okuduğum ilk kıtabıydı. Dilini sevdim denebilir ancak sanıyorum gerçek bir olaydan esinlenilmiş olması dolayısıyla yazar bazı karakterleri kurgu dünyasında tam olarak şekillendirememiş. Hikayeye bir anda dahil olan bir anda çıkan, bir anda hikayenin seyrini değiştiren ancak bu hareketinin sebepleri 3-5 satırla açıklanarak geçiştirilen karakterler mevcut. Tabi her birinin hikayesini uzun uzadıya anlatıp anlatmamak ve hikayeye dahil olma derecelerini belirlemek yazarın kendi tercihi ancak bu unsur kitabın finalinin de bir çırpıda oldubittiye gelmesine sebep olmuş bence. Yine de okunması ve tecrübe edilmesi gereken bir roman Ali ile Ramazan, " Yoksulluk ve İstanbul onları tüketirken, kendine gazetelerin üçüncü sayfasından başka gidecek yer bulamayan derin bir aşk!..."