Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Fransız Edebiyatının içli sesi Andre Gide’nin daha önce Kadınlar Okulu kitabını okumuş ve açıkçası Pastoral Senfoni’ye nazaran daha çok sevmiştim fakat yazarın bu kitabında da hayatından esintiler barındırması ve yine günlük şeklinde kaleme alması okumayı keyifli kılan yanı. Roman tadında bir günlük.
Fiziksel körleşmenin ötesinde ruhsal körleşmeyi muhteşem bir biçimde anlatan Andre Gide huzuru bulmak için çırpınan ruhları, iç çatışmaları, ikilemleri, karmaşa ve zıtlıkları senfonik bir dille aktarırken, arka fonda #Beethoven Pastoral Senfoni’si duyuluyor.
Hayatını inançlarıyla temelini sevgi ve iyilik üzerine kuran, kalbin hiçbir kötü duyguya yer vermediğine inanan bir rahibin, toplum nezdinde yasak aşk olarak görülen bir aşkla inançları arasında kalışı, yıllarca iyilik ve güzellikten başka bir şey öğretmediği o kör kızın gözlerinin önünde yaşadığı değişim ve harika sonu ile değişik bir güzeldi. Nobel ödülü almış bir kitap, kitabın gidişatı her ne kadar rahatsız etsede kafada oluşan yasak düşünceler, sanırım gördüğüm son beni tatmin etti.
Kabullenmekte zorlansakta “Gerçeğin rengi gridir.” Bu kısa klasiği okuma listelerinize almanızı söyleyebilirim.
3’ü bir arada :))
Pastoral Senfoni, André Gide
Darya Kalashnikova, Evening
Beethoven
‘Pastoral Senfoni’ Beethoven’ın önemli eserinin adını da taşımakta. Bir papazın hayatına giren küçük kör bir kızın ailesi içerisinde bıraktığı derin izlere parmak basar kitabında. Anlatımda hiçbir duraksama hissetmedim. Özellikle düşünce ve inançların samimi itirafı dikkatimi çekti. Ustaca yazılmış bir eser. Akıcı ve kısa olduğu için bir solukta bitiyor.Yazar bu kadar kısa bir kitapta bile doğa hakkında bir çoğumuzun farketmediği güzellikleri anlatmış. ''O bir melekti; geldi ve gitti.Bizi silkeledi, içimizdeki günahları döküp önümüze serdi..''Bu sözler gönlünü kör bir kıza yani Gertrude ye kaptıran bir rahibin karısının sözleri... Keyifli Okumalar.
95 syf.
9/10 puan verdi
Doyumsuzum kitaplara karşı...
Bu sıralar hiç kitap okuyasım yok aslında. Kendi kitaplarıma baktım belki yüz tane vardır okunacak elimdekiler. Hiçbirisini okuyasım gelmedi. Kardeşimin kitaplığına baktım ve incecik ne zamandır da okumayı düşündüğüm bu kitabı, sabahleyin okumaya karar verdim. Başladım ama akşama kadar okuyamadım. İstek gelmedi çünkü.
119 syf.
8/10 puan verdi
Ethan Frome 118 sayfalık bir novella. Sayfa sayısı az, fakat duygu yoğunluğu fazlaydı. Oldukça da hazin bir hikaye.
Belki bir aşk hikayesi olarak da adlandırılabilir fakat bu benim aşk tanımımdan çok uzak.
3 karakter üzerinden ilerliyor kitap ve her karakterin yaşamı farklı bir dram barındırıyor. Mutsuz bir evliliği, görünürde sürdürmeye çalışan bir çift ve hayatla ilgili ait olduğu bir yer ve bir amacı olamayan genç bir kadının yitip giden hayatlarını görüyoruz.
En son Andre Gide'in Pastoral Senfoni kitabını okurken hem bu kadar kızıp hem de merak ederek okumuştum. Hikaye olarak da benzediklerini düşünüyorum.
Yazarın sade uslubuyla, hikayenin hayatın içinden oluşuyla ve hikayedeki mutsuzluğu okuruna geçirebilmesiyle, iyi bir kitap okudum.
Detaylı yorumuma bu videofan ulaşabilirsiniz:
youtu.be/TJcPFLNi0dI
ağlamak istiyordum ama kalbimin bir çölden bile daha kurak olduğunu hissettim…
1947 yılının Nobel Edebiyat Ödülü’ne sahip Andre Gide’nin okuduğum ikinci kitabı; Pastoral Senfoni.
Otobiyografik özellikler taşıyan kitabın kurgusu okunmaya değer…
Sadece hikayesi için bile okunabilir, kaldı ki içeriği dopdolu bir novella.
Kitabın ana karakteri bir papaz, kitabın içeriğini papazın günlüğünden okuyoruz.
Papaz cenaze için
Nobel ödüllü yazar Andre Gide'nin okuduğum ilk kitabı olan Pastoral Senfoni, yazarın diğer eserlerinide okuyacağımı garanti altına aldı diyebilirim...
Hindistan yapımı Black(2005) filmini izlemeyen varsa, bu kitabı okumadan önce izlemesini tavsiye ederim... Filmde, hem görmeyen hem duymayan, hiç bir eğitim alamadığı için yabanileşen bir kız çocuğuna, öğrenmeyi öğreten, azimli bir öğretmenin hikayesi vardı. Böyle bir eğitimin zorluğu hakkında empati yapabileceğiniz güzel bir film...
Hikayemize gelirsek; idealist bir köy papazı, bir başka köye cenazeye gidiyor ve gittiği evde kimsesiz kalmış görme engelli bir kız buluyor. İlginç olan, bu kız, işitme engelli olan teyzesinin yanında büyüdüğü için, konuşmayı bilmiyor, en basit öğrenmelerden dahi mahrum kalıyor. Papaz, kızı evine getiriyor ve kendini, kızın eğitimine adıyor... O günden sonra, ailenin, papazın ve kızın hayatındaki değişiklikler trajik hale geliyor...
Göremeyen bir insana, renklerin açıklığını, koyuluğunu nasıl anlatabilirsiniz ki, bunu anlatmak için müzikten faydalanabileceğiniz hiç aklınızın ucundan geçermi? Ve iletişim kurmak için bir kelime dahi bilmeyen bir görme engelliye, onunla iletişim kurmak istediğinizi nasıl anlatabilirsiniz? Tüm engelleri aşıp, bu insana, ihtiyacı olan herşeyi öğretmenin zorluğunu biraz düşünün lütfen...
Daha iyi ifade edemediğim için kitabın arka kapağından bir alıntı yapmak istedim.
"Pastoral Senfoni, otobiyografik özellikler taşıyan, görülen ve görülmek istenen dünya arasında kalmış, okurun zihninde yeni anlamlar kazanacak bir ruh okuması."
İyiki okumuşum diyebileceğiniz bir kitap...