Kitabı okurken evet hatalar vardı. Bazen uzun, bazen devrik cümleler kullanılmıştı ama en önemlisi kitap edebiyatımız için çok önemli ve sırf bundan dolayı bile herkes okumalı. Özellikle içinde bulunan "kediler" adlı öyküsü tam bir ibreti alem önce ben ne yaptım demeden yapılan yargılama, önce kendine bakmadan, durmadan, düşünmeden, suçlama. Sen bir kendine bak ki o kadın niye bu kadar çok kedileri sevdi? Niye evde sen değil de kedilerin sözü geçti ? Sen ne yaptın da kadın artık seni takmaz hale geldi. Önce dur bir kendini sorgula ! Ben olsam adamın yerinde önce durur ve derim ki ben ne yaptım da bu kadını bu hale getirdim, ben ne yaptım da beni değil de kedileri tercih etti, ben ne yaptım demeli önce insan hayatta olduğu gibi burada da hiç bir şey sebepsiz olmaz ! Hem şöyle düşün senin bile bir sebebin var bu dünyaya gelmen için kimisi bunu ibadet etmek der, kimisi mesleğini gösterir, kimisi daha farklı bir şey sunar ama illaki sunar sebepsiz hiç bir şey yoktur ! Özellikle sadece herkesin kediler hikayesini bile okumasını isterim; çünkü aslında bu o dönem yazılmış çok güzel insana "ben ne yaptım da bu böyle oldu" sorusunu sorduracak bir hikaye. Bundan dolayı gayet başarılı ve dönemine göre gayet güzel Sami Paşazade Sezai'yi ayakta alkışlıyorum... Dönemine göre gayet başarılı bir kitap...
