472 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Alıklar Birliği - John Kennedy Toole (1937-1969)
Öncelikle şunu söylemek isterim. Kitabı ilk sayfalarından sevdiyseniz tam gaz devam edin ama elektrik alamadıysanız hemen bırakın kendinize eziyet etmeyiniz. 
Alıklar Birliği başından sona aynı tatla devam ediyor. Ben mi ? çok çok beğendim kişisel görüşüm ödülü de sonuna kadar hakediyor. Yazarımız
Alıklar Birliği
İnsanı çileden çıkaran bir memnuniyetsizlik içinde çılgınlık boyutunda işlerin nasıl yürüdüğünü ve insan ilişkilerinin hangi seviyede ilerleyip hangi noktaya vardığını abartılı kara komik anlatımla ele alan “Alıklar Birliği” kimilerine göre bir klasik. Amerikalı John Kennedy Toole’un Alıklar Birliği eseri henüz yayımlanmadan neden intihar ettiğinin ipuçlarını eserinde bulmak çok zor değil. Oblomov’un başka bir versiyonu olan öykünün baş kahramanı Ignatus, genel kabule aykırı fiziği, davranışları, konuşma tarzı ve hayata bakış açısıyla ütopik bir devrime ön ayak olmanın kolaylığını sergilerken kişileri galeyana getirmenin sonucunda zarar görmenin kaçınılmazlığının bir örneği. Bana göre; hiçbir şeyden memnun olmadan yaşamaya çalışan, ama sadece şikayetlenmekle yetinen insan, zaten zor olan hayatı hem kendisi hem de başkaları için çekilmez hâle getirmekten öteye gidemiyor. Doğru bilgi ve yönlendirme ile temellendirilmemiş her hareket, kötü sonla bitmek zorunda oysa. Haksızlığa karşı koymanın cesaret ve kararlılıkla ilgisi olsa da belli bir jargonu da olmalı. İşte bir alıntı: “Dünya, dünya görüşümü kavrayamayan alıklarla dolu.” (s.275) Alıklar Birliği
Bu kitabı instagramda bir paylaşımda görüp almıştım listeme, kitabı neden yarım bıraktığından bahsediyordu fotoğraf sahibi, listeme alacak kadar ilgimi çekme nedeni ise yazarın kitap basılmadan çok önce intihar etmiş olmasıydı. İlerde ama notlarının arasında bunlar da varmış diyerek bir kitap daha çıkarmazlarsa bu kitap yazarın ilk ve tek romanı.
Roman da kullanılan dil alışılmışın dışında, bazı karakterler günlük hayatta kullanılan dille (ya da sayılabilecek bir dille) konuşuyor. 
José Saramago 'nun 
Körlük kitabında sürekli virgül kullanması gibi rahatsız ediyor ama bir süre sonra alışıyor insan... Hoş alışamasanız bile öyle bir roman olmuş ki bu, yazım dili Ignatus kadar rahatsız da sinir de edemiyor insanı (sanırım Ignatusa benzeyen birini tanıdığım için bende bu duygular daha yoğundu) ağzının üstüne bir tane yapıştırma isteğimi bastırıp yine ne yapacak acaba diye merakla okudum ve kitabın sonuna kadar kim gerçekten daha alık düşünüp durdum ama bulamadım. Belki siz bulursunuz, keyifli okumalar.
