"Neydi gökyüzü? Kuyu, kese, çizgi, balık?"
Birbirinden farklı ama aynı kadere bağlı dokuz çocuk acımasızca istismar edilip kapatıldıkları av kulübesinde altı yıl yaşam mücadelesi verirler. Hava iyiyse korkarlar çünkü avcıları Oğuz hep hava iyiyken ava çıkar, avladığı keklikleri kulübede esir tuttuğu çocukların önüne vahşi bir hayvan besliyormuş gibi atar. Hava kötüyse çocuklar rahattır çünkü Oğuz ava çıkmayacaktır. Ava çıkmıyorsa kulübeye gelmeyecektir ve kulübeye gelmeyecekse maruz kaldıkları istismarın acısına katlanmayacaklardır. Ta ki bir anlık boşluğa gelip her zaman kilitlenen kapı bu defa açık kaldığında güneşi, gökyüzünü, temiz havayı unutan çocukları hayata kavuşturur. Sonra ne mi olur? İşte burdan sonrası, yaşadıkları travmaların onlara geriye bıraktığı kadarıyla hayat mücadelesine girerler. İpek, Ege, Sude, ve Ela'nın içlerinde bulunduğu ölüm kalım savaşı olan yaşamları nasıl sonuçlanacak?
Uzun zamandır okurken beni ağlatan bir kitaba denk gelmemiştim. Kitabın başlarını dişlerimi sıkarak okudum öfkeden. Sonraları karakterlerle heyecanlanıp onlarla umut etmek ve bunları hissetmek inanılmazdı. Ah Ela ah asi kızım benim. Devam kitabının olmasını çok isterdim. Sonrasında neler yaşayacaklarını bilmek güzel olurdu. Hatta biraz daha devam etseydi yine sıkılmadan okurdum. Kurgusal olarak ele alınan kitap, istismara uğrayan çocuk psikolojisini anlatıyor. Sindirerek ve hissederek okudum. Kaleminiz daim olsun. #av kitabını okuyup her çocuktaki farklı psikolojiyi hissetmenizi isterim. Kesinlikle tavsiye ediyorum.
