Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Dünyayı ve insanları unutabilmek için aylarca bir kitaptan ötekine soluk soluğa koşturdum durdum
Bir bakıma insan gördüğü şeylerin toplamı kadar uyanık, görmediği şeylerin sonsuzluğu kadar uykuda...
Dünya büyük bir şey değildir Hasanım Ali, kimi zaman sevdiğimiz insanın yüzü, kimi zaman hayal edilen bir dokunuşun büyüsü, kimi zaman da kapıldığımız bir hevesin genişliği kadardır.
Hasan Ali Toptaş & Uykuların Doğusu
Selamlar Kitap Dostlarım tam olarak büyülü bir dünyanın kapılarını aralamak gibi yazarın kalemi ve anlatımı, kelimelere dansettiren yazarım diyorum, #kuşlaryasınagider le başlayan tanışıklıgımız diğer kitaplarıyla devam etti. Başlama kitabınız bu kitabı olmasın deme gereğini duydugumu belirtmeliyim, Gerçekle düşün birbirine geçtiği, rüya içinde rüya, hikaye içinde bir başka hikaye, kaf dağının ardından bir ses... bir varmış bir yokmuş gibi, masal tadında #fantastik bir anlatım, öyle bir beyin fırtınası yaşatıyor ki #yazar, okumanız lazım, ne desem eksik kalır masal gibi masal denir ya, işte öyle bir anlatım. Bir haksızlık sonucu işinden olan Haydar karakteri ile başlıyor kitabımız Cebrail Dedeyle devam ederken, yazarın diğer kitaplarindan da tanıdıklara rastliyorsunuz, ana hikayeden yan dal hikayelere geçişleriyle duygularınız oradan oraya savruluyor, bu duygu ve sözler cümbüşü surerken de başınız dönebilir.
Metinlerini varoluş ve yok oluş üzerine kurarak varoluşçuluğu taşrada taşımasıyla özgünlük kazanan sade dilinden yükselen müzikle giderek hayatıyazıya, yazıyı ise büyülü bir hayata benzeten yazar.
Uykuların Doğusu
Hasan Ali Toptaş'ın satırlarını okumayalı yıllar olmuş. Kendi evimden çıkıp aile evine gelip de eski kitaplarımı karıştırmasam okuyacağım yoktu belki de...
Neyse gelelim Uykuların Doğusu'na. Bana sanki roman okumuyormuşum da, rastgele Hasan Ali'nin roman eskizlerini okuyormuşum gibi hissettirdi başlarda. Zaman ve mekân kavramından bağımsız, belli bir olay örgüsü olmayan, yazarın hayal gücünü direkt olarak yansıttığını düşündüm. Fakat ilerleyen sayfalarda daha bağlayıcı noktalara evrildi.
Anlatış tarzı değişik gelebilir; yazar bir rüya tasvir etmek istemiş de hayal gücüyle bu tasviri zenginleştirmiş gibi. Cümleler birbiriyle bağlantılı, nereye gidecek bu anlatı diyerek kendini okutuyordu. Ama bütünsel anlama yaklaştırmıyordu. Kitabı bitirdiğimde ancak raylar yerine oturdu.
Çehov, romanda bir silahtan bahsediliyorsa sonunda o silah patlamalıdır der. Fakat Hasan Ali'nin silahları patlamıyor, evriliyor. Evrile evrile başka konulara taşınıyor. Söz sanatlarını, benzetmeleri ve betimlemeleri muazzam olsa da bir çırpıda okunabilecek bir kitap değil; sindire sindire okunacak bir kitap.
Yapılan değerlendirmelerde yazarın bu yönüne vurgu yapılmış ancak bu değerlendirmeleri destekleyecek ayrıntılı çözümlemelere girişilmemiştir. Yazarın üslubu ile ilgili değerlendirmeler genellikle postmodernizmle ilişkilendirilerek ele alınmıştır. Bir başka ifade ile yazarın üslubunu biçimlendiren felsefik yön ele alınmış, yazarın dil malzemesinden ne şekilde yararlandığı yeterince ortaya konulmamıştır
Hasan Ali TOPTAŞ Türk Edebiyatının farklı bir anlatım tarzına sahip yazarlarındandır. Bazen karmaşık,boğucu,korkutucu,gerçeklikten uzaklaşan bir dünya oluşturur yazar. Bu dünya size “Kafkaesk” bir girdabı hatırlatır. Bazen de masalsı bir anlatım,iç içe girmiş olaylar ve karakterler ile karşılar sizi. Okuyucu olarak farklı bir çaba bekler sanki sizden yazar. Gizemleri, şifreleri okuyucu çözecektir. Bu bazen okuyucuda heyecan oluştururken bazen de yorucu gelir. Okudukça bazen Bilge Karasu,bazen de İhsan Oktay Anar anlatımını anımsadım. “Uykuların Doğusu” iç içe geçmiş birbiriyle bağlantılı karakterler üzerinden ilerliyor. Merkezine şehri alan, düş gücüyle örülü bir anlatım. Yazar farklı anlatım tekniğini bu romanda da gösteriyor. Küçük harfle yapılan başlangıç, yarım kalan bir cümleyle gelen bir son. Yine yer yer akış içinde yer değiştirilen cümleler de başka bir farklılık oluşturuyor. Kitabı okudukça bu seçimlerin aslında bilinçli olduğunu, yazarın konu ve karakter bütünlüğü için bu teknikleri bilerek seçtiğini anlıyorsunuz. Ben yazarın eserleri içinde “Ben bir gürgen dalıyım “ı çok sevmiştim. Tabi “Heba” ve “Kuşlar yasına gider”i de unutmamak gerek. Herkese keyifli okumalar dilerim.
1958'de Denizli'de dünyaya gelen Toptaş, 1987'de Bir Gülüşün Kimliği ve 1990'da Yoklar Fısıltısı ile öykülerini kitaplaştırdı. Şiirsel metinlerinden oluşan Yalnızlıklar yurtiçinde ve yurtdışında tiyatroya uyarlandı, yıllarca sahnelendi. Ölü Zaman Gezginleri öykü dosyası Çankaya Belediyesi ve Damar edebiyat dergisinin ortak
Hikaye içinde hikaye parçaları... Binbir Gece Masalları gibi olağanüstü kurgu kırıntıları desen ona da rastlamak mümkün anlatıda. Gabriel Marguez'in 'Yüzyıllık Yalnızlık' romanında olduğu gibi kuşaktan kuşağa aktarılan bir geçmişe tanık olursunuz kitabı okurken. Yer yer yazarın kendi eserlerinden 'Beni Kör Kuyularda' eserinin olay örgüsünden bahsine şahitlik eder, yine yazarın yapıtın içine yerleştirdiği başka başka sanatçıların kitap isimlerini not almak için harekete geçersiniz. Toptaş'ın halk ozanı edasında elinde sazı olmadan bir halk hikâyesi anlatır gibi takındığı biçemle olağan ve olağandışını ustalıkla harmanlandığı üslubu bizi başka bir diyara sürükler. Sanatçı, insanın anlaşılması zor olan dehlizlerinde bir ışık görevi görür zaman zaman. Yazarın okuduğum diğer eserlerinden daha farklı bir tarzda yazdığını düşündüğüm bu kitabında hikayeler arasında bağlantı kurana kadar okuyucunun zorlandığını hatta bazen can sıkıntısına düştüğünü söylemeden edemesem de yazarın kendini ifade etmesine sonuna kadar izin verecek sabrı gösterdiğinizde buna pişman olmayacağınızı söylemeden geçmem de mümkün değil. Sade, basit, sıradan yaşayan insanların içimize dokunan anlatısı... Oldukça başarılı.
Yazarların kişiliğini yazdıklarından bağımsız düşünmeye, sadece edebi kişiliklerine ve yazın diline odaklanmaya Elif Şafak'la alıştım aslında. Her ne kadar Elif Şafak'ın düşünüş tarzını ve kişiliğini sevmesem de özellikle eski kitaplarının dilinden aldığım haz bambaşka. Hasan Ali Toptaş'ın da Uykuların Doğusu bambaşka bir yerdedir
Mutluluk her zaman içtenlikle karşılanmalıdır.
Uzun zamandır okuma listemde olup kısa bir zaman önceye kadar okuyamadığım bir yazardı Borges.
Artık onu okumuş olmanın mutluluğu var içimde.
Kendisi bir röportajda;
"Bazen sokakta yürürken kendimi tarif edilemez bir şekilde mutlu hissediyor ve ardından bu mutluluğu bağrıma basıyorum. Çünkü mutluluğun nereden geldiğini bilmesem de mutluluk,
Sarmal yapı, basit kurgu ama değişken sorgular
Edebiyatımızda HAT sanatı adıyla ekol yaratmış yazardan postmodern iyi bir örnek daha, son cümlesi ilk cümlesine bağlanıp dairevi yapı kazanan. Hemen tüm eserlerini okumuş biri olarak, dili alışkanlığından olsa gerek uzayıp giden ve kelime olarak bağlantılı tümcelere bezeli kimi yerlerini atladım yıllar sonra ikinci kez okuyuşumda. Ancak bu durum,