Selma ayağa kalktı, başı önünde, ben de arkasında, babasının odasına girdik. Zoraki gülümsüyor, kaygısız gibi görünmeye çalışıyordu. Hasta da, rahat ve güçlü görünme çabasındaydı. Ama ikisi de birbirinin kaygısını hissediyor,
birbirlerini sessizce tüketen zıt ve eşit iki güç gibi, zayıflıklarını seziyor, kalplerinin vuruşlarını duyuyorlardı! Can çekişen baba kızının acıklı durumuna acıyor, sevgili kızı da babasına... iki can karşı karşıyaydılar, biri ölüme doğru yola
çıkmak üzere öbürü ümitsiz bir aşka doğru. Ve ben, onların arasında, hem bu iki can için, hem de kendim için acı çekiyordum! Üç insan yazgının eliyle bir araya gelmiştik: Sağanakla yerle bir olmuş eski bir barınağı temsil eden yaşlı bir adam, orakla başı gövdesinden ayrılmış bir zambağa benzeyen genç bir kadın ve kar altında eğilmiş bir fidan gibi genç bir adam; aynı yazgının ellerinde bir oyuncak gibi mahvedilmiş üç varlık.
Bitkiler konusunda çok başarılı olmasam da hayvanlarla aram iyi biliyorsun. Üç tane civciv sahiplendim, onlarla oyalanıyorum. Belki ileride büyüyüp dinozor olurlar da neşemizi buluruz diye inceden ümitleniyorum. Ümit dünyası işte Osman, ümitle bekliyorum.
PDFKitabı okudu
