İnsanlar hep korktukları ya da hayranlık duydukları şeyleri kendilerine Tanrı edinmişler. Bazen güneş, bazen ay ya da daha başka nicesi... Peki, nasıl oldu da kimse aşkı Tanrı olarak görmedi? Tarih boyunca bu kadar mı sıradandı aşk?
Sayfa 25Kitabı okudu
Güneş hüzünlü hüzünlü yükseldi; güneşin üzerine vurduğu hiçbir şey, sahip olduğu yetenekleri ve güzel duyguları kullanma becerisinden yoksun, kendi yararı ve mutluluğu için bir şeyler yapmayı beceremeyen, dahası bu feci halinin farkında olan ve bu feci halin onu tüketmesi pahasına kendinden vazgeçen bu adamdan daha hüzünlü değildi.
Kuzu gece karanlığında kurda yem olabilir, ama kanı şafak söküp güneş doğana kadar vadinin taşlarını boyar.
Sayfa 64 - *sonKitabı okudu
