Türk kimliği ve şuuru doğrudan doğruya kan, ateş ve kavga ile oluşmuştur.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Atatürk’ün hem baba hem de anne tarafından dedeleri birkaç kuşak öncesine kadar bellidir ve isim isim bilinir. Aslen bir Türk köyü olan bugünkü Makedonya’nın Kocacık köyündendir.
Sayfa 26 - Kronik Kitap
Tarihi bilelim, ama geçmişin kinini tutmaktan çok, geleceği daha iyi kurmak için.
Sayfa 108Kitabı okuyor
Çağımız Türk bürokrasisinin laubalilik, sorunları sözde çözmek için yüzeyden tedbirler almak, baştan savma iş görmek alışkanlığı malum. Politika ise gerçekten zor ve yaratıcı bir sanat; kötü politikacı ise kötü bir büyücü çırağı gibi onulmaz sorunlar yaratıyor.
Sayfa 278Kitabı okudu
Vahdettin ve Atatürk karşı karşıya gelmişlerdir. Ama dost oldukları zaman da vardır. Kim ne dersen desin son padişah hazineyi soyup gitmedi. Gittiği yerlerde de Türkiye Devleti aleyhinde faaliyette bulunmadı, söz söylemedi. Bu sürgündeki hanedanın bir ananesi ve takdire değer tavrıdır. Bunları da bilmek gerekir.
Sayfa 147Kitabı okudu
Şimdiki gençlere söylüyorum ,zahmetten kaçmayın .Tren mi var atlayın;yol mu var gidin .O yaşlarda yeni yerleri görmenin zevki başkadır .
Sayfa 111Kitabı okuyor
- Tarihe merakı olmayan, tarih bilinci gelişmemiş bir toplumuz. Bunun sorumlusu kim? Eğitmenler mi, eğitim sistemi mi, aileler mi?
- Anne babalar. Artık bayağı yüksek tahsilli bir jenerasyon da çıktı, ama değişen bir şey yok. Bizde yüksek tahsil ve para daha iyi barbekü partisi yapmak demek.
Sayfa 71Kitabı okudu
Tarım sebepsizce destek kesilmesine uğradı. ANAP iktidarının bu tasarrufu devam etti. Bir yandan köylü nüfusun üretmeyen kısmına gelişen enflasyonla eriyecek maaşlar bağlandı. Diğer taraftan kredi muslukları ciddi üretim için yetersiz ancak tüketime gidecek miktarda veriliyor. Zirai planlama yok. Çiftçinin keyfi bireysel ekimi ve edindiği ürünü yanlış tahminle pazara çıkıyor (daha doğrusu çıkamıyor). Göçen nüfus kentlerde kendi arasında tabakalara ayrılmış; birçok gencin yenileşen sanayi ve üretime ayak uydurması mümkün değil. 1940'ların sonunda başlayan gecekondulaşma 1950 ve 1960'lardaki muhafazakâr ama umutlu, bir şeyler arayan, kısmen eğitim görebilen, köyle temasını sürdürerek yaşayabilme karakterini kaybediyor. Gecekondu, varoş (bu Macarca kelime tam “slum” karşılığıdır; aslında surdışı yerleşim demektir) karakterine dönüştü. Büyük şehrin ploretaryası ve proleter sınıfı hayat görüşü ve dinamizmi ne dayanışma niteliğine sahip ne de endüstri devriminin beyazyakalılarına dönüşebiliyor. Bu siyasete de yansıyor. Oportünizm gerçek bir siyasalaşmayı önlüyor. Bu sadece liderler için değil, partilerin tabanında geçerli bir görünümdür.
Sayfa 274Kitabı okudu