Yola çıkanın üzerinde gereksiz yük olmaz. Aynı şekilde manevi yolculuğa başladıysan eğer bu dünyanın yükünü atacaksın üzerinden. Bilmiyorum yazar böyle mi düşünmüş ama kitap bu açıdan, bana göre, olması gerektiği gibi başladı. Sonra yola çıkanın klavuzu olmalı, hani öğüt veren, ayna olan, yanlıştan döndüren, doğruyu bulduran. Evet, bu açıdan da çok güzel devam etti hikayemiz. İnsan boşuna yolculuk yapmamalı. Yoldayken heybesine güzel şeylerde katmalı. Yeteneğini, marifetlerini geliştirmeli değil mi? İşin içine merakınıda ekledi mi, kainat kapılarını açmaya başlar insana. Kainat çarkının bir dişlisi, parçası olan insan, perdelerini kaldırdı mı, kainat bütün sesini kokusunu, nefesini sunar insana. Kitap bunu da çok güzel anlatmış. Bunun yanında bütün saflığı ile aşk, er geç ortaya çıkan gerçekler ve serüven.
Bu bir kendini buluş ya da kendine dönüş hikayesi. Manevi yolcuya çıkmak isteyen herkesin, temel ve öz hikayesi. Yazarın yüreğine ve kalemine sağlık. Gerçekten güzel bir roman ve hikaye.
Okumanızı tavsiye ederim.
