Barut, Top ve Tüfeng
Çoğu zaman karşı delil olarak değinilen, sipahilerin ateşli silah kullanma konusundaki isteksizliklerini açıklamak için İslam dinine müracaat etmek yerine hafif silahlı atlıların zihniyeti, sosyal statüleri ve askerî geleneklerine, ilk ateşli silahların at sırtındaki savaşçı için kullanışsız olmasına ve imparatorluğun doğu sınırında hafif süvariye duyulan askerî ihtiyaca bakmak gerekir. Bir bütün olarak bakıldığında, Osmanlıların ateşli silahların imali ve kullanılmasında uzmanlaşmış merkezî ve daimi birlikler kurmakta hem Avrupalı hem de Ortadoğulu hasımlarından daha önce davrandıkları görülmektedir.
Farih'in torunu olan Yavuz Sultan Selim, dedesinin yolundan giderek ateşli silahlara bir dönüşüm daha geçirtmiştir. Osmanlı askerî tarihçiliğinin önde gelen isimlerinden Gabor Agoston'un çalışmalarıyla bu hususu ortaya çıkarmıştır. Agoston'un çalışmalarından önce yaylım ateşinin ilk defa XVI. yüzyılın sonlarına doğru Avrupa'da
Sayfa 53Kitabı yarım bıraktı
Fethedilen Balkan kalelerinde, kasabalarında ve madenlerinde bulunan Hıristiyan demirciler, taş ustaları, marangozlar, duvarcılar, kalafatçılar ve gemi yapımcıları gibi kişiler de Osmanlılar için çalışmaya zorunlu tutulmuşlardı.Osmanlı pragmatizmi ve esnekliği sadece bu zanaatkarlara eski mesleklerini sürdürme olanağı vermemiş, fakat çoğu zaman onları ayrıcalıklarla ödüllendirmiştir. Bunlar sayesinde Osmanlılar cevher çıkarmada Sırp ve Sakson teknikleriyle tanışmışlardı. Sakson tekniği 13. ve 14. yüzyıllarda Saksonya'dan gelen madenciler aracılığıyla Balkarılara getirilmişti. Madencilikle uğraşan kasabaların ve bütün civarın nüfusu çoğunlukla ve 15. yüzyılda tümüyle, Slavlardan oluşmaktaydı. Osmarılı madencilik terminolojisinin Almanca ve
Slavca terimlerle dolu olmasına şaşmamalı.
Sayfa 70Kitabı okuyor
Osmanlı sultanları, haset edilen ve korkulan kişiler olmakla birlikte, özellikle askeri konularda bilgi ve beceriye değer vermeleriyle tanınırlardı. İmparatorluk olağanüstü yetenekli bazı hükümdarlara sahip olmanın nimetlerini yaşıyordu. II. Mehmed'in askeri konulara dair kişisel ilgisi Avrupa'da o kadar iyi biliniyordu ki, yazarlar bu konudaki eserlerini ona adıyorlar ve hükümdarlar desteğini almak veya sırf iyi ilişkiler kurmak için dahi kendi askeri uzmanlarını ona gönderiyorlardı.
Sayfa 69Kitabı okuyor
Tarihte kuvvet bularak büyüyen imparatorlukların hepsinde olduğu gibi, Osmanlı İmparatorluğu da 15. ve 16. yüzyıllarda her türden mesleki beceriye sahip insanları çeken bir yerdi. Avrupa'nın, iberya Yahudileri ve Müslümanlarının din değiştirmeye zorlanmalarına ve kovulmalarına, resmi dinden olmayanların dini hoşgörüsüzlük; takibat, işkence ve katliama maruz kalmalarına tanık olduğu bir çağda Osmanlıların gayrimüslimlere gösterdikleri kısmi hoşgörü ile imparatorluğun refahı, zenginliği, payitahtın ihtişamı, Padişahların muzafferiyetleri ve toplumda yükselme olanakları imparatorluğun cazibesini daha da artırıyordu.
Sayfa 69Kitabı okuyor
Hülasa top dökümü uluslararası bir işti ve bir yıl bir hükümdara hizmetlerini bedeliyle sunan teknisyenler bir başka yıl onun düşmanına hizmet edebilmektedir.
Sayfa 129Kitabı okudu
Tarihçiler içinde yaşadıkları zamandan etkilenirler.
Sayfa 119Kitabı okudu
Osmanlılar düşmanları olan Venedik, İspanyol ve Avusturyalılarınkiyle kıyas kabuk eder silahlar üreten zinde bir silah ve mühimmat sanayisine sahiplerdi. Daha önemlisi Tophane-i Amire ve bir dereceye kadar taşradaki tophane ve baruthaneler Osmanlı, ordu, donanma ve kalelerinin tüm talebini giderebilecek durumdaydı; oysa Osmanlıların çoğu rakibi ithalat bağımlısıydı.
Sayfa 109Kitabı okudu
Osmanlılar barut  ve ateşli silahlarla daha 14. yüzyılın ikinci yarısında tanışmışlar ve 1394-1402 Kostantinopolis kuşatmasında ateşli silah kullanmışlardı.
Sayfa 20Kitabı okudu
En çok yardıma muhtaç olanlar Müslümanlardı ve kayıt ettikleri acıların çoğu Müslümanların çektikleriydi. Bu sebepten olmalı; onların belgelerine Amerikan Araştırma Komisyonlarının raporlarında hiç yer verilmedi.
Sayfa 259Kitabı okudu