Bahar gelir yılın bu aylarında. Sadece toprağa, havaya değil, içimize de gelir bütün renkleriyle, kokusuyla, tadıyla. İş yaparken şarkı mırıldanmak pek adetim degildir ama, bahar dedim ya. Bir melodi dolar dilime sabahları kahvaltı hazırlarken. Çoğu zaman
" Saçlarını dağıtır rüzgar Yeditepe üzerinden,
hatıralar tarihin küllerini savurur,
yarim Istanbul" şarkısını sobelerim dilimde. Sonra bir de bakmışım
" Şimdi Istanbul'da olmak vardı,
Yeni Camide mısır atmak kuşlara,
köprüde balık ekmek yemek..." diye devam ediyorum. Balık demişken,
kaç yıl oldu saymadım hamsi yemeyeli,
mevsimler geldi geçti işkembe içmeyeli.
Sonra biber kızartmaya başlarım, mutfağım annemin mutfağı gibi kokar. O koku beni alır Ankara Dikimevi yokuşuna götürür. Ben rengarenk vitrinlere bakarken köşedeki simit sarayından gelen susam kokusu yandaki kuruyemişçinin kavrulmuş çekirdek kokusuyla yarışır adeta. Adımlarım sıklaşır eve bir an önce varmak için. O kısacık mesafe bitmek bilmez nedense adına özlem dedikleri bir his yüzünden. Ben zihnimde Istanbul Ankara arası yolculuk ederken, tencereden sıçrayan bir yağ, patlatır hayal balonumu.
Bahar, insanlara yaşamak neşesi veren bir mevsimdir. Ankara'da bahar olmadığı için ne kadar üzülüyorum bilsen.
Sayfa 27Kitabı okudu
Bahar, insanlara yaşamak neşesi veren bir mevsimdir. Ankara'da bahar olmadığı için ne kadar üzülüyorum bilsen
:D
Bahar, insanlara yaşamak neşesi veren bir mevsimdir. Ankara'da bahar olmadığı için ne kadar üzülüyorum bilsen.
Sayfa 27