yoksun et kendini şu dünyadan... ağlamayı öğren... yetmediyse bir daha otur ağla... ta ki ağlamayı belli etmeyinceye kadar... yoksun et kendini dünyadan... şundan bundan... ben neyim... ne yaptım... ne olacağım diye sor... vazgeç şu akıl aramalardan... herkes kendi gerçeğini söyler... bırak şu dostlukları... alaturkacılığı... insan hayattan kesildiğini sandığı zamanda bile... yaşama bağlanan iplikler var elin- de... kırık bir testiye vuran... gelip geçen... kırlangıç seli... gölgesi kalır üstünde...
Sayfa 215 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Aslında sen, insanda bulunan değerli yanların onların varlığını keşfeden başka insanlar olmadan bir değer olmayacaklarına da inanmaktasın. Korkun bu senin. Seninle kurulan bazı ölmez dostlukların dibinde yatan da budur biliyorsun. Senin onlarda onların sende buldukları. Ama nerede onlar şimdi: tümü de yitip gitti. Sendeki değerlere tanıklık edecek olanları yitirdin bir bir sana tanıklık edecek en yakın dostlarını! Korkun bu senin. Sen ne çok yaşadın! Bittin sen artık...