Ne yapmam gerekiyor, nasıl hissetmem gerekiyor hiçbir fikrim yok.
Mutluluk, hüzün
Değiştirdiğim her duyguda
kalbimin en ücra köşelerinde sen parlıyorsun
Zihnimin kapılarını tıklatan masum bir çocuk gibi
Gülüşü saf, yüreğime dokunan
İçime akan naifliği hissedebiliyorum
Hiçbir anlam ifade etmeyip aynı zamanda her şeye değer biri
Ruhunun güzelliği bütün çirkinliklerini kapatmış
Anlamsızca baktığım fotoğrafının bana hissettirdiklerini tercüme edemiyorum.
Her seferinde beni içine çeken bir his var
Öylesine boş, öylesine güzel
Kaçamıyorum gözlerinden, akan kirpiklerinden
Karışmış saçlarından alnına düşen o parçalar
Elimi uzatsam parmaklarıma değen teller ile irkilirim
Yüzünün detayları mı beni içine çeken yoksa ruhunda gördüğüm parçaların bana bir oyunu mu
Anlamlandıramıyorum
Sana karşı bu kadar çok konuşmak isteyip karşında saatlerce susabilmeyi