Geride bırakmayı bilmek lazım. İnsan geçmişin yükleriyle yaşayamaz. Yükler birikir,karşı çıkmayan insan altında kalır.İtiraz etmek cesaret gerektiriyor elbette.Karar ânı ile yüz yüze gelmek,o güne kadar görmek istemediğin bir hakikati kabul etmek demek.Pek çok kere bir yenilgi gibi yaşayabiliyor insan bu ânı.Aslında bu bir aldatmaca. Allah'ın tamahkâr ve itaatkâr insan için yarattığı bir yanılsama.Oysa gerçekte yenilgi yok ortada.Tam tersine,bir ilerleme,bir yenilenme var.Bu bir vedalaşma ve aynı zamanda bir selamlama.Hayat döngüsünde zincire eklenen yeni bir halka.Buna herkesin saygı göstermesi ve aynı zamanda destek olması lazım.
Sayfa 121 - İletişim
İnsan soyunun ahlaki kusuru ne bugüne özgüdür ne de düne, tarihseldir
Tabiat alemine, bitkilere, ağaçlara, hayvanlara nasıl davrandığımız bizim özümüzü ortaya koyuyor. Özünün ne olduğunu görmek istiyorsan nasıl bir dünya inşa ettiğine bak. Hayatında nelere izin verdiğine, neleri dışladığına bak. İyi, güzel ve doğru adına neyi kurduğuna ve koruduğuna bak. Özünün somut, yürüyen, yaşayan hali işte bunlar da çıkar karşına. Zahirdeki hayatında ne varsa özündeki anlam da budur. Özünde ne varsa dışarıya yansıyan da odur.
Haksızlığı ve suçu işleyenlerin ödüllendirildiğini görmüş ve dehşete düşmüştüm. İnsan perişanlığının bu yüzünü görmek ne acı ve bunu ne kadar çok görüyoruz... Kötüler, gözlerimizin önünde güçleniyor ve bu her gün daha da artıyor.
Anna Andreyevna kayıp madalyonu kocasının bulduğunu, belki sevinçten titreyerek, herkesten kıskanarak sakladığını anlamıştı. Belki de yalnız kaldığı zamanlar biricik evladının yüzünü sonsuz bir sevgiyle seyrediyor, bakmaya doyamıyordu. Belki o da zavallı ananın yaptığı gibi biricik Nataşa'sıyle konuşmak için odasına kapanıyor, resme sorular soruyor, kızın ağzından cevaplar veriyordu. Geceleri içi derin bir kederle yanarak sevgili resmi öpüyor, yüzünü görmek istemediği, herkesin yanında lanetler okuduğu evladını affediyor, onun için dualar ediyordu. Bir an önce beddua eden haşin babanın karşısında kendini tuta- mayan Anna Andreyevna:
Sen de onu hâlâ seviyorsun! diye bağırdı.
“Olumlu düşünmek, hataları reddetmek değil, onları birer iyileştirme fırsatı olarak görmek demektir. Olumlu düşünmek, hataları bir daha ki sefere nasıl önlenebileceğini düşünmek ve bunun için plan yapmaktır.”
“En acımasız kritiği insanlar çoğu zaman kendileri yaparlar. Hatasız kul olmaz. Yapılan hataları eleştirmek yerine, kendini geliştirmeyi fırsat olarak görmek daha yapıcı sonuçlar verir.