anılar adası.
Vapurdayız, martılar simitlerin peşindeyken gözlerim, gözlerinin üzerinde. Adaya ilk inişimizde oturup yemek yerken peşimizde yine martılar. Sonra ben bisikletle peşindeyim, çeviriyorum pedalları, yetişemiyorum yokuş çok. Çay bahçesindeyiz, manzaramız nasıl da güzel, sen nasıl da güzelsin. Ve yolumuza katırlarla devam ederiz, oysa ne komik bir anı. Ve sana dair her anıda, acı veren bir şey var.
Dışarıda akıp giden bir hayat vardı.
Vapurlar insanlar taşıyacak iskeleye, insan taşıyacak iskeleden, martılar bağıracak çığlık çığlığa, Heybeliada hep yerinde duracak, Kaşık Adası da öyle.. Bir Sait varmış, bir Sait yokmuş demevecek hayat... Geleni kabul edecek, gidenin izini yıkayıp temizleyecek. Her zaman hep gelecek olana, yeni olana yer açmaya devam edecek.
Sayfa 289Kitabı okudu
