"Hayatları ile devletlerinin isleyişini İslâm'a göre tanzim ederek Islâm'ın enerji ve manasını teşkil eden tasavvufu da hakkıyla sevip almak suretiyle, tasavvufun temsilcilerini mürşid olarak candan kabul eden Osmanlı padişahlarının büyük ekseriyeti dervişândır, muhabbet ve teslimiyet sahibidir. Bu sebeple de zâhir ve bâtin adaletine malik oldukları için devletleri 600 yıldan fazla bir müddet payidar olmuş, onlarınki gibi bir devlet daha görülmemiştir" diyen yazar, sırasıyla Sultan I. Murad Han (Murad-ı Hüdavendigar), Fatih Sultan Mehmed Han (şair mahlası Avnî), Sultan II. Bayezid Han (şair mahlası Adli), Yavuz Sultan Selim Han (mahlası Selimi), Kanuni Sultan Süleyman Han (mahlası Muhibbî), ve Sultan I. Ahmed Han Dan şiir örnekleri vermektedir.
I. Murad (Hüdavendigâr)
Sultan Murad, savaş meydanını dolaşıp otağına dönerken, Miloş Kabiloviç adlı Sırp asilzadesinin kendisiyle görüşmek istediğini, görüşme gerçekleşirse Müslüman olacağını söylediğini bildirirler. Padişah sevinçle kabul etti. Çünkü, iyi bir Müslüman olan Padişah için, bir Hristiyanın hidayetine vesile olmak Kosova Zaferi kadar büyük bir zaferdi.
Fakat Miloş intikam sevdasındaydı: Birkaç kelime ile herkesin dikkatini dağıttıktan sonra, yeninin içine gizlediği hançeri çıkarıp Padişah'a sapladı.
Şehit oldu... Zaten savaş öncesi yaptığı duada şehit olmayı dilemişti:"Ya Rab, beni şehit eyle, ahrette beni said eyle!.." diye yalvarmıştı.
