“Hatırlamak kalbin düşünmesidir. Bırak kalbin düşünsün. Hatırla.”
Salih, bir ay önce çalıştığı gazeteden kovulmuş ve uzun zamandır içinde nükseden gitme arzusunun baş göstermesiyle Rio’ya yerleşmeye karar vermiştir. Bu kararından onun yakın dostları vazgeçirmeye çalışsalar da en nihayetinde bu durumu kabullenmişler ve müdavimi oldukları Nefaset Lokantası’nda ona bir veda yemeği düzenlemeye karar vermişlerdir. Bu veda yemeğinin Salih’in hayatında önemli bir dönüm noktası olacağından ise henüz kimsenin haberi yoktur.
Buram buram edebiyat. Okurken mest olmak. Anlatılan şeyden ziyade anlatma şeklinin güzelliği, özgün bir üslup. Yani abarttıkça abartmak istiyorum bu kitabı. Salih’in bu toplumdan neden yozlaştığının anlatıldığı kısımlar, özgürlükçü gibi görünen bir aşk hikayesinin hazin sonu, çocukluğun insanda açtığı geçmek bilmez yaralar. Çok çok severek okudum. Okurken bitmesin istediğim kitaplardan oldu benim için Nefaset Lokantası. Altını çizdiren güzel cümlelerle dolu. Ben kendimden çok şey buldum. Sizler de nasiplenin isterim. Ben geç kalmışım okumak için, sizler geç kalmayın isterim. Keyifli okumalar
#alıntı
“Birbirini seven insanların etrafında toplandığı her masa bir gençlik masasıdır. Yaşlarımız ne olursa olsun. Ruh yaşlanmaz, seven ruh asla yaşlanmaz.”
Nefaset Lokantası, Tuğba Doğan
Puslu Kıtalar Atlası
Eflâtunî bir girdap içinde büyük daireler çize çize derinlere doğru efsunlanmış ve yarı-anestezik bir halde duhul ederken birden son sayfaya gelmemle birlikte geceyarısının bir kör