Ev değiştiren, taşınan herkes hayatını marketten alınmış karton kutulara yerleştirmenin kederini bilir.
Sayfa 163Kitabı okuyor
"Kırgınlıklarımı gizlemekten bezmiştim artık. Gizlediğim şeyleri arayıp bulmakla uğraşmıyordu kimse. Onlar fark edene kadar çatlaklar derinleşiyor, kalbim parçalara ayrılıyordu."
Sayfa 115Kitabı okuyor
Umursamadığı bir kalbin kapısını, sırf meraktan çalmamalı insan.
Sence hafıza nedir?
En ihtişamlı cevabı o vermiş, “Hafıza şeytanın ta kendisidir” Hatırlayarak ölüyü diriltebileceği gibi unutarak diriyi öldürebilir insan. Ağılı bir Kudret bu korkunç bir beceri.
Hikâyeler böyledir, bazen sadece bir kişi dinlesin diye anlatılır. Bir kişi çünkü, dünya demektir. Dünya da hikâye...
Sayfa 310Kitabı okudu
Her şey çok hızlı yaşandı. Bazen çok hızlı olur her şey. Bitmeyecekmiş gibi başlar ve sonra hiç başlamamış gibi biter. Başka türlü dinmez zaten ömrün ağrısı.
Sayfa 304Kitabı okudu
Her şey kapılardan ibaretti sanki. Birinden çıkıp başka birinden içeri giriyor ve hayat üzerinize kapanan kapılardan ibaretmiş gibi yolunuza devam ediyordunuz. Kapıdan gayrısı halledilebilir minik detaylardı. Öyle gibiydi.
“Kimseden sevgi dilenme. Dilencilere kıymetli bir şeyini vermez hiç kimse.”
Dokunmadan!
zaman diye bir şey olmadığını, kalbin saatinin yalnızca olmuşla olmamışa ayarlandığını böylece anlamıştım. Evet, olmuşsa bir defa, sahiden olmuşsa, zamanı ne fark ederdi? Kalpte bir yıl bir saniye, bir saniye bir ömür demek değil miydi?
Sayfa 246 - hep kitapKitabı okudu