Çocuk gibi olabilmeyi değiştiren bir şey vardır: sorumluluk.
Sorumluluklar aklımıza geldiğinde yüzümüz değişir ve yeniden ciddi bir surat takınır. Çocukların, yetişkinleri oynadığı oyunları izlerseniz o küçücük yüzlerinin değiştiğini görürsünüz. "Şimdi ben bir avukatım" dediğinde hemen yüzü değişir. Yetişkin yüz taklidini yapar. Mahkemelere gittiğimizde gördüğümüz yüz budur.
Biz buyuz.
Jhiqui, Dany'nin karnındaki belli belirsiz çıkıntıyı okşayıp, "Khaleesi, karnınızda çocuk var," dediğinde, Dothrak denizinin içlerindeydiler. "Biliyorum," demişti Dany.
On dördüncü isim günüydü.
Yetişkinler dünyasının zalim oyunları, çocukluğun oyunlarından tanıdık geliyor; dolayısıyla ürktüğü bu değil; galiba, daha çok büyük oyunlarının geri dönüşsüzlüğünden ürküyor. Çocuklar geri dönebilirler, vazgeçebilirler, oyun bozabilirler, büyüyene kadar her şeyi kaybedebilirler, kazanacakları bir gelecek olduğunu düşünerek, gelişigüzel bir umursamazlık içinde birçok oyuna girip çıkabilirler. Onların zamanları vardır. Büyüklerinse zamanları yoktur. Çocuk oyunlarında zaman bu yüzden eğlenceli bir şaka, büyük oyunlarındaysa acıklı ve zalim bir kaderdir.
Fabrikalarda çalışan sıska, cılız, iki büklüm olmuş on yaşında çocuklar gördüm; daha o yaşta ahlâkları bozuk. Havasız bir barakada, akşama kadar işleyen makine gürültüsü, hayasız sözler ve şarap kokusu arasında yaşıyorlar. Şuncağız çocuğun ruhu bunlarla mı beslenmeli? Ona güneş, çocuk oyunları, her bakımdan iyi, temiz örnekler ve bir damlacık da olsa sevgi gerekmez mi? Bu olmamalı pederler, çocuğa eziyet edilmemeli. Karşı gelin, öğüt verin, hem vakit geçirmeden, hemen şimdi!
"Çocuğum teknoloji bağımlısı mı oldu? Ne zaman endişelenmeye başlamalıyım?" "Çocuklar şu kadar saatin üzerinde bilgisayar oynuyorsa bağımlı olmuştur," demek çok kolay ama bir o kadar da indirgemeci bir tavır. Bir çocuk günde üç saat bilgisayar oyunu oynuyor ama bir yandan derslerini de takip ediyor, yakın ve güçlü arkadaşlık ilişkileri kuruyor, ailesiyle kaliteli zaman geçiriyor, fiziksel ve duygusal açıdan sağlıklı hissediyorsa çocuğun teknolojiyi sorunlu kullandığına dair bir işaret yoktur. Çocuk her gün bir saat bilgisayar oynuyor ama ailesi ve arkadaşlarıyla vakit geçirmek istemiyor, ders notları düşüyor ve evde öfkeli davranıyorsa müdahale etmemiz gerekiyor. Bilgisayar oyunları hiçbir zaman çocuğun hayatının ve şartlarının dışında düşünülmemelidir. Çocuğun hayatının diğer alanlarında zorlandığı şeyler, bilgisayar oynamak uğruna feda ettiği şeyler ve iyi götürmeyi sürdürebildiği şeyler göz önüne alınmalıdır.