“Korktuğunu belli edersen üstüne gelirler."
Çünkü devrimci Mustafa Kemal ölümü sonrası yerini muhafazakar, olduğu yerde duran Atatürk’e bıraktı. Devrimlerinde yanında olmuş silah ve yol arkadaşları bile devrimci Mustafa Kemal’in hayaletiyle dövüştü. Belki de mecburlardı. Devrimci bir Atatürkçülüğün neler yapabileceği kestirilemezdi. "Köylü milletin efendisidir" sözüne sığmayan bir
Şüheda
@ihtiyarbalikcinin_hissettigibi
·13 Mayıs 10:02
Genç kuşaklara devrim deyince akıllarına Lenin, Mao, Guevara, belki Yaser Arafat geliyor da, Atatürk gelmiyor. Devrim tarihi daha yarım yüzyılı doldurmadan ve daha onun başlangıcında tanımlanmış amaçlarına ulaşmadan başka ufuklardan medet uman bu devrimciler niçin ortaya çıkıyor? Kurtuluş Savaşı'nı iyice öğrenmeden Çin devrimini öğrenmek nasıl bir düşünce düzeyinin ürünüdür? Ve Kurtuluş Savaşı'nda çarpışıp Gazi'yi hayranlıkla bağrına basmış adamın oğlu nasıl Atatürk düşmanı oluyor?
Genç kuşaklara devrim deyince akıllarına Lenin, Mao, Guevara, belki Yaser Arafat geliyor da, Atatürk gelmiyor. Devrim tarihi daha yarım yüzyılı doldurmadan ve daha onun başlangıcında tanımlanmış amaçlarına ulaşmadan başka ufuklardan medet uman bu devrimciler niçin ortaya çıkıyor? Kurtuluş Savaşı'nı iyice öğrenmeden Çin devrimini öğrenmek nasıl bir düşünce düzeyinin ürünüdür? Ve Kurtuluş Savaşı'nda çarpışıp Gazi'yi hayranlıkla bağrına basmış adamın oğlu nasıl Atatürk düşmanı oluyor?
Arafat'ın Birleşmiş Milletler'de yaptığı konuşma
Tehditlere aldırış etmeyen Arafat, beklenen tarihte BM'ye gelir. Devlet başkanı gibi karşılandığı Genel Kurul'da belinde tabancası, başında direnişiyle özdeşleşmiş kefiyesiyle yaptığı tarihi konuşmayı "Bugün bir zeytin dalı ve özgürlük savaşçısının silahını taşıyarak geldim. Zeytin dalının elimden düşmesine İzin vermeyin" diyerek bitirir.
Sayfa 226 - Yeni Şafak
Ben
§
"Bir elimde zeytin dalı, diğerinde bağımsızlık savaşçısının silahını tutuyorum. Zeytin dalının elimden düşmesine izin vermeyin. "
Yaser Arafat
§
Sayfa 255 - TimaşKitabı okudu
İnsanım ben yahu!
İnsanım, şairim.Devrimci makineler mi var her acıya dayanacak! İnsanım ben!
Şiir iç denge ister. Tek tek kişilerle değil, kitleyle uğraşmaktır şiirin işi.
Bu işkenceler, öldürmeler, insan beyni üzerinde dayanılmaz bir sancı yaratıyor.
Herkesin acelesi var ama kimse koşmuyor...
Nereye gitsen bir baskı, bir korku, bir yıldırma!