"Tek seni mi aşındırdı zaman, tek senin mi köşelerin kaldı. Korkardın. Yeni bir sabahtan, bitiverecek korkusuyla yeni bir histen. Silik insan yüzlerinden, yıldırımlı anlardan. Ama en çok dökülmekten. Böyle kelime kelime, anlayış dilenmekten. Çıkmaz bir sokağı koşmak, koşmak, koşmak... Korkardın faydasız emeklemekten. Üst üste maskelerden ve artık iç içe geçmiş hislerden. "
Arkadaşımdan alıntı
tek seni mi aşındırdı zaman?
tek senin mi köşelerin kaldı.
korkardın yeni bir sabahtan,
bitiverecek korkusuyla yeni bir histen. silik insan yüzlerinden, yıldırımlı anlardan.
ama en çok dökülmekten.
böyle kelime kelime,
anlayış dilenmekten.
HK
Yağmur gökten tarih boyunca hep yağdı
Yağan yağmur taşın üstündeki birikmiş toprağı da yıkayıp taşı parlattı
Yükseltileri aşındırdı alçaklarda topladı
Taşa düşen yağmur taşta hapsoldu
Taş suyu ancak bir başkası için sakladı
Ancak toprağa düşen su
Renge
Kokuya
Tada
Kalıba
Ulaştı
Masum olsan her halinle
Dili memnun edemezsin
Allah razı olsa bile
Eli memnun edemezsin
Övülsen de satır satır
Gün gelir sayılmaz hatır
Sevsen elini kanatır
Gülü memnun edemezsin
Kırk yıl sırtında taşısan
Taşımayı kessen bir an
Ne vefa kalır ne şükran
Kulu memnun edemezsin.
Sırtını dönsen her şeye
Karar versen yürümeye
Küser aşındırdı diye
Yolu memnun edemezsin
Uğrunda yanıp kavrulsan
Sonu hüsran neyi bulsan
Leyla deyip mecnun olsan
Çölü memnun edemezsin
Alıntı…
Başka kitapları aşındırdı,
Bir cümle yazmak için başkasının dilinden.
Belki düşünse daha iyisini yazardı…
*Fhant
Masum olsan her halinle
Dili memnun edemezsin
Allah razı olsa bile
Eli memnun edemezsin
Övülsen de satır satır
Gün gelir sayılmaz hatır
Sevsen elini kanatır
Meçhul Tanık
Hiçbir resmi kayıtta adı geçmeyen,
Tüm faili meçhullerin asıl meçhul olan tanığıyım ben.
Olay yeri inceleme ekibinin bulunmadığı zihnim,
Öldürülmüş ruhların parmak izleriyle dolu.
Kaç zindan eskidi nefesimin nemiyle,
Ne voltalar aşındırdı benliğimi, o sakin gece yarılarında.
Boncuktan kuş yapardım belki zamanın katili de olmasaydım.
Şimdi ıssız sokaklarda, belki de bir çöp kutusunda,
Kimsenin okuyamadığı, buruşturulmuş bir şiirdeyim,
Şairi; hayat denen yarı açık cezaevi olsa da.
Barış tarlasında biçilen, kan revan bir başak gibi,
Keşke anlattıklarımla öğütebilseydim umudu,
Ve kuşlar aşırıp, her endişeye bir tutam bırakabilseydi beni.
Olmasa da bir piyango bileti üstünde silüetim,
Keşke talih olabilseydim dokunduklarıma.
Oysa ben sadece bir meçhul tanık,
Tüm faillerin ortasında.
sin poesia no hay ciudad
Ne bir kefe, ne bir kefen
Döndürmedi yaşamaktan.
Döndürmedi gözümü, dolu bir kefe.
Hatırlattı bana yaşamı, dolu bir kefen.
Yürümekle yol hatırlandı,
Ağlayışlarla, gülüşler.
Damlalar yolu aşındırdı,
Kalmadı yürünecek yol...
O vakit kendine dönmeli,
Bu sayısız vücut.
Kendine dönmeli ve evler kurmalı,
Boş kefeli ve
Arada bir çıkan dolu kefenli.
Satırları boş bırakmalı,
Şehirlerde ve köylerde ve tehlikede iken oyunlar oynamalı
Sabahlarda, sonbaharlarda.
Şehirler de ya oyunlarla var
Ya da duvarda karalandığı gibi
Şiirle...
"Yaşamımda sadece uyku ve sessizlik var şimdi. Yıllardır uyanık kalmanın zorluğu hem ruhumu yıldırdı hem de bedenimi aşındırdı. Eskicide mahalle mahalle gezdirilen bakır bir tava gibi, baştan vazgeçilmiş bir ömrü yaşamayı düşünmeden kabul ediyorum. Sonumu daha çok seviyorum. Böylece belirsizlikler ortadan kalkıyor ve sadece yenik düşerek elde ediyorum kaderimi. Hiçbir şey yapmama eylemiyle, kendi girdabımın içinden çıkabiliyorum. Böylece belirsiz kimliklerin karmaşası içinde kimliksizliğimi taktım yüzüme; ne kadın ne erkek ne eş ne de dost neye ve kime benzeyeceği belli olmayan bir oluşum olduğumu varsayıyorum sadece. Hükümsüz bir suretin et yığını olarak, ruhuna kavuşmak gibi bir hataya düşmemiştim henüz o zamanlar. İşte bu hatanın öncesinde sadece bir hamleyle en kusursuz olana yöneliyorum, yani sana."
Sevgi Ozan
Söyleyin...
"Söyleyin sevgilime
Kalp para gibiymiş öpücükleri
Zaman aşındırdı da
Bakır çıktı herbirinin ardından"
Meleagros
KALP SEVGİ
Söyleyin sevgilime:
Kalp para gibiymiş öpücükleri,
Zaman aşındırdı da,
Bakır çıktı her birinin ardından.
Eski Anadolu ve Ortadoğu'dan Şiirler
Züleyha'ya Mektup
Züleyha, bir masum gülüşüm.
Mevsimler sarp kayaları aşındırdı sevdiğim.
Zaman, içinde ince bir sızıyı barındıyor bugünlerde...
Bir yitik gencin feryadı var bak sesimde
Gözlerim ki kan çanağı, ağlamaklı her geçen gün
Bir ağacın kuruması var içerilerimde
Karanlık odalarıma hapsoldum
Hücrelerimde bin mahkumun çığlığı
Duvarlarla örülü döşeğimde
Voltalarım hep göğe bakmalı
Ruhum orada özgür olmalı
Bulutlara sıkışmış bir yağmur tanesi gibi
İnmelisin gökten avuçlarıma
Avuçlarım ki çiçek kokulu
Bahçıvan dokunuşlu
Sen nakışlı
Tablolarım bir ressam darbesiyle gözlerinde
Bestekarlar duraksadı Züleyha
Artık bir mutluluk şarkısı bestelenmiyor
Notalar, notalar ki Züleyha
Artık varlığını hatırlamıyor