belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?
tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. tam böyleydi durum. insanların gözünde giderek yükselirken, aynı anda hayat da benden o kadar eksiliyor, ayaklarımın altından çekilip gidiyordu. madem öyle, ölmeye hazır ol!
bütün bu hükümdarların erkek olduğunu keşfettim. ortak yanları hırslı ve çarpık bir kişilik, paraya, cinselliğe ve sınırsız güce karşı doymak bilmez bir iştahtı. dünyaya kötülük tohumlarını eken, halklarını talan eden erkeklerdi bunlar; kalın sesli, ikna yeteneğine sahip, tatlı sözler seçip söyleyen, zehirli oklar atan erkeklerdi. gerçek yüzleri, ancak ölümlerinden sonra ortaya çıkıyordu. böylece tarihin aptalca bir inatçılıkla kendini tekrarladığını keşfettim.
Sayfa 37Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
demek ki insan, yaşıyorsa nasıl olsa iz bırakıyor, bir zeytincinin paslanmış tabelasında bile olsa.
Sayfa 14Kitabı okudu
neden hayatı nezaketle karşıladığımız gibi ölümü de nezaketle karşılamıyoruz? bu ikisi ancak birbirini tamamlayan şeylerdir, brahmanın gecesiyle gündüzüdür.
Sayfa 71Kitabı okudu
birbirine benzeyen ruhların sanatta birleşmesi kadar kutsal bir şey yoktur.
Sayfa 59Kitabı okudu
kendilerindeki büyük şeylerin küçüklüğünü anlayamayanlar, başkalarındaki küçük şeylerin büyüklüğünü de gözden kaçırma eğilimindedir.
Sayfa 9Kitabı okudu
yaşamının anlamı bulunmamıştır, bulunamayacaktır
—o, gelmeyecektir— ya; sonuçsuz bir son olarak, ölüm, gelebilir, artık, işte...
Sayfa 23Kitabı okudu
