Tolstoy, günlüğünde, “insanların aşk dedikleri şeyi bilmiyorum" diye itiraf eder. Aşk şimdiye kadar okuduklarım ve duyduklarım gibiyse, ben aşkı hiç tatmadım."
Sayfa 9 - SayKitabı okudu
İnsanların aşk dedikleri acaba dokunmadan hissedilen bu sıcaklık mıydı?
Genç adamın yalan söylediği o kadar barizdi ki. Fakat babam, “bu güzel habere karşılık dile benden ne dilersen” demez mi! Bezirgan da gayet pişkin, bir zamanlar derviş olmaya özendiğini ama madem hayat onu başka bir istikamete savurdu, Rumi gibi meşhur bir âlimin kaftanına sahip olmaktan memnun olacağını söyledi. Ve babam bunu duyar duymaz altın sırma işlemeli kadife kaftanını çıkarıp adama verdi. Bezirgan gidince dayanamadım, sordum: “Babacım, bu delikanlıyı hiç gözüm tutmadı. Niçin kaftanınızı ona verdiniz? Yalan söylediği her hâlinden belliydi.”
Babam dalgın dalgın gülümsedi. “Şems’in hayatta olduğunu söyledi ya. Böyle bir yalanın bedeli bir kaftan vermişim, fazla mı? Düşünsene ya doğru olsaydı dedikleri, ya hakikaten Şems hayatta olsaydı? O zaman değil kaftan, canımı verirdim!”
"Açıkçası,niye,adına aşk dedikleri bilmeceyi çözemiyorlardı.Bunca acıya bunca cinayete bunca intihara değer miydi bu ruh hali? çünkü aşk fizikseldi, kimyasal değildi."(s:144)
Açıkçası, insanlar niye, adına aşk dedikleri bilmeceyi çözemiyorlardı. Bunca acıya, bunca cinayete, bunca intihara değer miydi?
Sayfa 144Kitabı okudu
Günün birinde, bu aşk dedikleri konuyu seninle karşılıklı konuşmamız gerekecek. Ne olduğunu hâlâ anlamış değilim. Sanırım koskoca bir yalan bu aşk dedikleri, insanların dikkatini önemli konulardan uzaklaştırıp, fazla konuşmalarını önlemek için uyudurulmuş.
Sayfa 18Kitabı okudu
