Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
28 syf.
10/10 puan verdi
Bu güzel, kıymetli @nar.cocuk eserinde küçük okurlarımız "Hicri Takvim" ile tanışacaklar.
İslâmî Ayların adlarını, faziletlerini, tarihlerini ve bu aylarda neler yapacaklarını öğrenecekler...
Birbirinden güzel adeta görsel şenlik tadında olan resimler eşliğinde verilen bilgilerin değeri paha biçilemez...
İslâmî yeni yılın ilk ayı Muharrem Ayında ki, Aşure orucu ve Aşure tatlısı
Sefer Ayı ve Umre ibadetimiz
Rebîülevvel Ayı, Peygamberimiz (SAV)'in Dünyayı doğumu ile şereflendirdiği ve bol bol Salâvat getirdiğimiz ay
Receb Ayı ve Üç ayların başlangıcı, Miraç Gecesinin güzelliği
Şaban Ayı
Onbir Ayın Sultanı Ramazan Ayı ve bin aydan daha hayırlı olan Kadir Gecesi...
Bu kıymetli inci tanesi eser ile yavrularınızı tanıştırmanız , gönüllerinde ve kitaplıklarında yerini alması dileğimle ...
#kitapalıntısı
Bak ! Üzerime parlayan Mübarek Ay, Ramazan Ayıdır.
Bu ay, Kur'an'ın indirildiği aydır.
Gelin benimle Kadir Gecesi'ni ihya edin.
Kambur 92 sayfalık hacmi, bazen bir cümle ile geçen sayfaları ile kolay hatta “verilen paraya yazık!” gibi düşüncelere hedef olabilecek bir kitap. Niteliğin sayfa sayısı değil içerikten ibaren olduğunu bilen, varoluşçu edebiyatı seven okurların beğeneceği bir kitap. 1000K daki ortalama puanını bu nedenle düşük buluyorum. Bu kitap bir roman değil!
·
Puan vermedi
AFRİKALI LEO/AMİN MAALOF
Ben Hasan, tartıcıbaşı Muhammed'in oğlu, ben Giovanni Leone de Medici; bir berberin sünnet ettiği, bir papazın vaftiz ettiği ben. Şimdi Afrikalı diye anılıyorum ama Afrikalı değilim Avrupalı da Arabistanlı da değilim. Bana Grenadalı, Faslı, Zeyyatlı da derler ama ben hiçbir ülkeden, kentten ya da boydan değilim.
Türk ve Ermeni asıllı iki aile üzerinden bu iki milletin yüz yıllık geçmişinin incelenmesi oluştursa da aile dinamikleri, birey özgürlüğü, Türkiye'de kadın olmak, müzikten resme, heykelden, tiyatroya pek çok konuda olay akışına uygun betimlemeler, benzetmeler ve anlatımlar...Aşurenin hikayede önemli bir yere sahip olması ve kitaptaki bölüm isimlerinin aşure malzemelerinden oluşması da elbette ilginç. Güzel bir kurgu içerisinde karakterler arası ilişkiler, bağlantılar ve şok edici bir son. Okumaya değer...
Açıkçası kitaba karşı önyargılarım çoktu. Çok fazla inceleme bulamadım. Adını daha önce duymamıştım. Tesadüfen karşılaştığım bir kitaptı, ilk başlarda acaba yarıda bıraksam mı diye düşündüm. Ancak kitabın sonu müthiş bitti. İçeriğinde ki kurgu, karakterler oldukça farklıydı. Benim favorim Yediz oldu. Beni şaşırtan kitapları seviyorum ve bu kitap çıtayı çok yükseğe çıkardı. Yazarım kalemi de oldukça da güçlüydü. İçinde paylaşabileceğim çok fazla alıntı vardı. Minik küçük hikayeler, seri katiller şeker tadındaydı. Olayların nasıl gerçekleştiğine hayret ettim.
Beklemediğim bir sondu.
Eleştirecek olursam, kitapta çok fazla bağlantı, kurgu, olaylar vardı. Acı, tatlı ekşi tuzlu kitapta herşeyden vardı. Yazar tek bir şeye odaklanamamış aşure gibi kitabın içine değişik lezzetler katmak istemişti. Tadı güzeldi ancak daha sadeleşebilirdi.
PERİ MASALI / STEPHEN KING
Geçen yüzyıldan (1996) beri King okumadım, yani Yeşil Yol'dan sonra. Oysa ortaokul-lise döneminde çok okumuştum. Sis'in bıraktığı etki hala devam ediyor. O yüzden okuma kitabı olarak King seçilince hemen atladım.
Kitaba dönersek, sıradan bir lise öğrencisi olan Charlie Reade, daha on yedi
Uyumsuz Kahraman: Sisifos
İntihar felsefesi üzerine yazılmış 12 13 bölümden oluşan bir deneme eseri. Biraz yorucu geldi belki de kafamın içi aşure olduğundan anlama zorluğu çektim. 2 3 günde anca bitirebildim ki bu benim için gayet iyi. Sisifos bölümü için okudum diyebilirim. Sisifos derken kafamda hep mutsuz, ömrünün sonuna kadar caresizlik ve acıyla sınanan biri vardi. Sisifos bilindiği üzere tanrilar tarafindan taşı dağa çıkarmakla cezalandırılmıştır. Her seferinde taş elinden düşer taşın ardından bakar tekrar zirveye taşımak için hareket eder. Kafamdaki sisifos görüntüsü umutsuz, tanrilar tarafindan cezalandırılmış, işkencesi sonsuza dek sürecek bir kahraman. Sisifosa baktığımızda kendimizden biseyler bulabiliyoruz. Tanrılar sisifosu umutsuzlukla cezalandırmasına rağmen sisifos tasi her seferinde inat edip umutla taşıyor. Ya sen kimi neyle korkutuyon diyo her seferinde taşıyor işte. Taş düşüyor mesela Tanrı diyo ki aha bu sefer umudunu kaybedecek bi bakıyo sisifos koşa koşa taşı almaya gidiyo. Eğer sisifos pes ederse pek yakışık kalmaz yani. Bu artık sisifos için ceza değil çünkü, bir Mücadele bir Başkaldırı… Ezcümle umudunuzu kaybetmeyin kendinizi bu dünyaya ait değilmiş gibi Camus’un tabiriyle ‘Uyumsuz’ hissedebilirsiniz. Bu intihar için değil de aksine sağlam bir mücadele için zemin hazırlamalı. Taş illa elinizden kayacak tekrar başlamak gözünüzü kesinlikle korkutmasın çünkü sıfırdan başlamayacaksınız artık deneyimli bir bireysiniz. Yazıya bugün denk geldiğim bi sözle noktayı koymak istiyordum unuttum hatırladığımda eklerim.
Edit: sözübulamadimvekonuyudegistirdim
6.5/10
"İnsan güzel bir kitap okuduğu yerden nasıl ayrılabilir?" (sayfa: 68)
Bir iz bırakmaz, hatta okuduğun ânda bile öyle seni vurmaz bu öyküler. Ama yaşadığın hayatın sıradanlığı ile barıştırabilir. Öyle sıradan ânlardan oluşuyor ki çünkü; trafiğe takılmış bir belediye otobüsünde sıkılmış insanlar, arkadaşlarınla bir yerde oturup başka bir arkadaşınızın tuhaflıklarını konuşurken bir şeyler yiyip içmek, gıcık olduğunuz bir komşunuzun size güzel bir aşure getirmesi gibi basit şeyler bu öykülerde anlatılanlar. Bir cafede geç kalan arkadaşını beklerken ya da trafiğe takılmış bir otobüste okunup hoş vakit geçirilecek bir kitap bence. Fazlasını beklemezsen sende hoş bir his bırakabilir. Bilmiyorum, bana iyi geldi okumak. Ya da "Barış Bıçakçı'yı seviyoruz kardeşim, yalan mı söyleyelim"?
Metin Bobaroğlu'nu ilk keşfettiğim yer Youtube'daki Aşure programı serisidir. Oradaki sohbetini izlediğimde tokat yemiş gibi olmuştum. Bildiğimiz gerçekliklere yeni katmanlar ekleyen ve bir yandan da biliyorum dediğimiz katmanı yeniden kuran bir bakış açısı vardı. Heybesindekileri bonkörce ikram eden ender kişilerdendi. Beni çok etkilemişti. Daha sonra birkaç anlatımını daha izledim ve nihayetinde bu kitabını keşfettim. İlk sayfaları felsefi düzlemden ayrılmasa da sonradan yine o beni etkileyen tasavvufi bakışını sunmaya başladı. Aşure'de hissettiğim tokat yemişlik hissine yine nail oldum. Özellikle hac ritüelini ele alışı ve ona yeni katmanlar ekleyişi harikaydı. İnsan cidden aydınlanmış hissediyor. Hayat, hakikat ve benlik konuları hakkında yeniden düşünüyor. Yalnız anlaması o kadar da kolay bir eser değil. Hızlıca okuyup geçeceğiniz kitaplarla karıştırmayın. Tasavvufi terminolojiye biraz hakim olmalısınız. Yavaş yavaş, sindire sindire ilerlemeniz gerek. Kısacası inancın batıni, içsel yönüyle ilgilenenlere kesinlikle tavsiye ederim. Keza Aşure programını izlemeniz de faydanıza olacaktır.
Yazarın ilk polisiye kitabı olan bu roman da yine kahramanımız başkomiser Perihan Uygur ve sağ kolu komiser Ayla tarafından çözülecek.İstanbul’un köklü liselerinden birinde; mezunlar buluşmasının yapıldığı aşure günü etkinliğinde Murat Karaaaç lisenin çatısından düşerek ölür. Yapılan araştırmalar da ölümü şüpheli bulunur. Daha sonra ki mezunlarında teker teker öldürülmesiyle seri katil ortaya çıkacaktır. Seri katil kim? Melekler den mi? Meleklerin mağdur ettiği mazlum öğrencilerden mi? Yoksa dışardan Mason örgütüne düşman olanlardan biri mi? Hiçbir ipucu olmadan bu vaka nasıl çözülecek?
Akıcı ve merak ettiren, kendi alanın da güzel bir roman. Polisiye severlere tavsiye ederim.
Perihan Uygur serisine devam…
Kitap kurgu açısından sağlam ama birkaç bölüm beni çok irrite etti. Birincisi: karakterlerin Türklere karşı nefret söylemleri ve küçümsemeleri, ikincisi: anlatı şeklinde de olsa karakter ağzıyla Ermenilerden özür dilettirilmesi (açıkçası biraz yanlılık sezdim) ve üçüncüsü: yazarın anlatıyı pat diye kesip araya aşure tarifinin eklemesi ya da Armanuş'un sanal arkadaşlarıyla yazışması gibi. Ayrıca Türk kültürüne neredeyse hiç yer verilmemiş. Diğer yandan Asya'nın babasının kim olduğu çok bariz bir şekilde romanın başında bile tahmin edilebilir diye düşünüyorum. Kitabın sonlarına doğru geldiğimizde sanki bitirilmek için acele edilmiş hissiyatı yaşadım. Mesela Armanuş ve Asya'nın akıbeti ne oldu. Rose kızıyla birlikte ülkesine geri dönecek miydi? Baron Baghdassarian kim? Yani farklı bir hikaye de oradan çıkar, Armanuş ile bir şekilde bir araya gelirler diye umut etmiştim. Bu kısımlar malesef bende eksik kaldı.
Kitap kurgu açısından sağlam ama birkaç bölüm beni çok irrite etti. Birincisi: karakterlerin Türklere karşı nefret söylemleri ve küçümsemeleri, ikincisi: anlatı şeklinde de olsa karakter ağzıyla Ermenilerden özür dilettirilmesi (açıkçası biraz yanlılık sezdim) ve üçüncüsü: yazarın anlatıyı pat diye kesip araya aşure tarifinin eklemesi ya da Armanuş'un sanal arkadaşlarıyla yazışması gibi. Ayrıca Türk kültürüne neredeyse hiç yer verilmemiş. Diğer yandan Asya'nın babasının kim olduğu çok bariz bir şekilde romanın başında bile tahmin edilebilir diye düşünüyorum. Kitabın sonlarına doğru geldiğimizde sanki bitirilmek için acele edilmiş hissiyatı yaşadım. Mesela Armanuş ve Asya'nın akıbeti ne oldu. Rose kızıyla birlikte ülkesine geri dönecek miydi? Baron Baghdassarian kim? Yani farklı bir hikaye de oradan çıkar, Armanuş ile bir şekilde bir araya gelirler diye umut etmiştim. Bu kısımlar malesef bende eksik kaldı.
Kitap kurgu açısından sağlam ama birkaç bölüm beni çok irrite etti. Birincisi: karakterlerin Türklere karşı nefret söylemleri ve küçümsemeleri, ikincisi: anlatı şeklinde de olsa karakter ağzıyla Ermenilerden özür dilettirilmesi (açıkçası biraz yanlılık sezdim) ve üçüncüsü: yazarın anlatıyı pat diye kesip araya aşure tarifinin eklemesi ya da Armanuş'un sanal arkadaşlarıyla yazışması gibi. Ayrıca Türk kültürüne neredeyse hiç yer verilmemiş. Diğer yandan Asya'nın babasının kim olduğu çok bariz bir şekilde romanın başında bile tahmin edilebilir diye düşünüyorum. Kitabın sonlarına doğru geldiğimizde sanki bitirilmek için acele edilmiş hissiyatı yaşadım. Mesela Armanuş ve Asya'nın akıbeti ne oldu. Rose kızıyla birlikte ülkesine geri dönecek miydi? Baron Baghdassarian kim? Yani farklı bir hikaye de oradan çıkar, Armanuş ile bir şekilde bir araya gelirler diye umut etmiştim. Bu kısımlar malesef bende eksik kaldı.
Kitap kurgu açısından sağlam ama birkaç bölüm beni çok irrite etti. Birincisi: karakterlerin Türklere karşı nefret söylemleri ve küçümsemeleri, ikincisi: anlatı şeklinde de olsa karakter ağzıyla Ermenilerden özür dilettirilmesi (açıkçası biraz yanlılık sezdim) ve üçüncüsü: yazarın anlatıyı pat diye kesip araya aşure tarifinin eklemesi ya da Armanuş'un sanal arkadaşlarıyla yazışması gibi. Ayrıca Türk kültürüne neredeyse hiç yer verilmemiş. Diğer yandan Asya'nın babasının kim olduğu çok bariz bir şekilde romanın başında bile tahmin edilebilir diye düşünüyorum. Kitabın sonlarına doğru geldiğimizde sanki bitirilmek için acele edilmiş hissiyatı yaşadım. Mesela Armanuş ve Asya'nın akıbeti ne oldu. Rose kızıyla birlikte ülkesine geri dönecek miydi? Baron Baghdassarian kim? Yani farklı bir hikaye de oradan çıkar, Armanuş ile bir şekilde bir araya gelirler diye umut etmiştim. Bu kısımlar malesef bende eksik kaldı.
