İnsanın altı ay boyunca karnında çocuk taşımasının ne güç olduğunu bilmiyorsun tabii!
“Ah! Unutmak istemem, bırak gözlerine bakayım
Ay ışığındaki o talihsiz aşkın öyküsünü…
Umutsuz aşkın acılarını
Konuşmadan anlatan gözlerine bakayım…”
Sayfa 83Kitabı okudu
Gözlerinde parlıyor göksel bir ışık
Bir yıldız yağmuru ışıldıyor boşlukta
Görür gibiyim.
Yemin ederim yoktur göklerde
Daha büyüleyici,daha güzel gözler...
Ah! Unutmak istemem,bırak gözlerine bakayım
Ay ışığındaki o talihsiz aşkın öyküsünü...
Umutsuz aşkın acılarını
Konuşmadan anlatan gözlerine bakayım...
Sayfa 84 - Can yayınlarıKitabı okuyor
''Totoca, çocuklar emekli midirler?''
''Ne?"
''Edmundo dayı hiçbir iş yapmıyor, ama para alıyor. Yani çalışmıyor, ama belediye ona her ay para ödüyor.''
''Bunda şaşılacak ne var?''
''Çocuklar da bir şey yapmıyorlar: yemek yiyorlar, uyuyorlar, sonra da analarıyla babalarından para alıyorlar.''
Sayfa 17Kitabı okudu
Doğar bir ay, gümüş rengi.
Dağın yemyeşil tepesinde.
Şarkılarla çınlar âşığın dili.
Sevdiğinin penceresinde.
Gözlerinde parlıyor göksel bir ışık,
Bir yıldız yağmuru ışıldıyor boşlukta
Görür gibiyim
Yemin ederim yoktur göklerde
Daha büyüleyici daha güzel gözler
Unutmak istemem bırak gözlerine bakayım.
Ay ışığındaki o talihsiz aşkın öyküsünü
Umutsuz aşkın acılarını
Konuşmadan anlatan gözlerine bakayım
Sayfa 89Kitabı okudu
"Doktor,” dedi, “köpeğin köpek olduğunu nasıl bilirsin kentte? Burada, tepeler düzlenir, yerine dev binalar yapılır. Ay ve yıldızların yerini sokak lambası alır. İnsan doğayı baştan sona değiştirirken, köpek artık ne kadar köpektir?”
“Burada varlık insana bağlıdır. İnsanı bilirsen, köpek dahil bütün varlığı da bilirsin,” dedim. Sözlerimin doğruluğundan şüpheliydim. Ben de kendime bu tür sorular sorar, en doğru karşılığı merak ederdim.
“İnsan ne kadar bilinir ki, Doktor? Sen vücutlarını yarıp kalbini, ciğerini gördüğün hastalarını bilebildin mi? Çocukluğumda babam, lambanın duvara vuran ışığında eliyle gölgeler yapıp İstanbul'u anlatırken, insanın İstanbul'da böyle gölgeden ibaret kaldığını söylerdi. İnsan bir halini geride bırakmış, diğer halini kente götürmüş, derdi. Kötülük değil heyecan bulurdu bunda. Gölgenin cazibesi başkaydı, ona kapılmamak elde değildi. Yoksul evimizde bazı geceler yabancı meyveler anlatan babam, hayal etmemizi isterdi. Bir keresinde portakalı da anlatmış, rengini kumaşta göstermiş, sonra kabuğunu soyar gibi yapıp portakal dilimlerini tarif etmişti. Hep birlikte taklit ziyafetler yapardık. Kentliler hayal kurar, biz ise hayalin içine kurulurduk. Sigara yokken sigara içip, tadını alabilirdik. Yoksulluktan mıydı bu, yoksa varlığın başka bir yanını hissetmemizden mi? Babam bunu söylemezdi."
Sayfa 42 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
“Totoca, çocuklar emekli midirler?”
“Ne?”
“Edmundo Dayı hiçbir iş yapmıyor ama para alıyor. Yani çalışmıyor ama belediye ona her ay para ödüyor.”
“Bunda şaşılacak ne var?”
“Çocuklar da bir şey yapmıyorlar; yemek yiyorlar, uyuyorlar, sonra da analarıyla babalarından para alıyorlar.” :)
Bana şu öğüdü verdi
Bir gün öcünü almak zorundasın.
Evet,alacağım öcümü,tommiks ten tabancasını,fred tamson dan ay ışığını alıp bir alayda komançi kızıl derilisi toplayacağım.Gunun birinde sana onun bir bambu ucunda dalgalanan saçlarını getireceğim
- Totoca, çocuklar emekli midirler?
+ Ne?
- Edmundo dayı hiçbir iş yapmıyor ama para alıyor. Yani çalışmıyor ama belediye ona her ay para ödüyor.
+ Bunda şaşılacak ne var?
- Çocuklar da bir şey yapmıyorlar; yemek yiyorlar, uyuyorlar, sonra da analarıyla babalarından para alıyorlar.
"Ah! Unutmak istemem, bırak gözlerine bakayım
Ay ışığında ki o talihsiz aşkın öyküsünü...
Umutsuz aşkın acılarını
Konuşmadan anlatan gözlerine bakayım..."
Sayfa 83
Doğar bir ay, gümüş rengi
Dağın yemyeşil tepesinde
Şarkılarla çınlar âşığın dili
Sevdiğinin penceresinde
Sevdalı bir ezgidir söylediği
Ağlatır gitarını yine
Aşkınadır bütün nağmeleri
Gönlünden neler geçerse
Sayfa 87Kitabı okudu
"Ah! Unutmak istemem, bırak gözlerine bakayım
Ay ışığındaki o talihsiz aşkın öyküsünü...
Umutsuz aşkın acılarını
Konuşmadan anlatan gözlerine bakayım..."
Sayfa 84 - Can Yayınları, 110.BaskıKitabı okudu
Ah! Unutmak istemem, bırak gözlerine bakayım
Ay ışığındaki o talihsiz aşkın öyküsünü…
Umutsuz aşkın acılarını
Konuşmadan anlatan gözlerine bakayım…
