Müthiş karanlık.
Dazai, Tsuşima ve Yozo arasında Baba, Oğul, Kutsal Ruh benzeri bir üçleme görüyorum. Üçü de aynı kişi fakat aynı da değiller.
Bu da yazarı gerçek bir sahtekâr yapıyor. Hayatı hakkında yorum yapacak oluyorsunuz, büründüğü "soytarı" kimliği ile buna izin vermiyor. Yok, kurgu diye okuyayım diyorsunuz; otobiyografik tarzı izin vermiyor. Kafayı yedirten bir çelişkiye düşürüyor. Lakin Yozo'nun sancıları okumaya değer. Dazai'nin tarzını beğendim, mutlaka okunmalı.
